สวัสดีค่ะ ตอนนี้ จขกท แต่งงานมีลูกแล้ววัย 11 เดือน พอดี จขกท อาศัยอยู่บ้านสามีที่หัวหินค่ะ ก่อนอื่นต้องแจ้งก่อนว่าเรากับสามีความคิดไม่ตรงกันเลยสักอย่างค่ะ ตอนครบกันแรกๆเราเจอกันที่ทำงานค่ะ เขาเป็นช่าง ไอที ส่วน จขกท เป็นหน้าฟร้อนท์โรงแรม เขาอายุมากกว่า15 ปี ที่ทำงานเขาดูเป็นผู้ใหญ่ค่ะ ทำงานที่ได้รับมอบหมายเกินหน้าที่ด้วยซ้ำ บางครั้งไม่มีเวลานอนเลยเพราะต้องแก้ไขปัญหาอินเตอร์เน็ตทั้งคืน เขาเรียบร้อย ไม่กินเหล้าสูบบุหรี่ ทุกอย่างดีค่ะ คบกันได้2ปีกว่า ก็แต่งงานค่ะ ประมาณ 3-4 เดือนก็ท้อง
มาตอนท้องนี้แหละค่ะ ความรู้สึก จขกท เปลี่ยน คิดว่าเราคิดผิดที่แต่งกับ ผู้ชายคนนี้ คือที่บ้าน จขกท มีธุรกิจเล็กๆค่ะทำมานานแล้วตั้งแต่รุ่นคุณตาจนถึงแม่ แม่ก็รอจะทิ้งให้ จขกท กับไปสานต่อ แต่ด้วยความเป็นเด็กจบใหม่ในตอนนั้นร้อนวิชาขอหางานก่อน สรุปเจองานและเจอทั้งสามี มาต่อค่ะ พอทัอง3เดือน จขกท ไม่อยากทำงานโรงเเรมแล้วอยากกลับไปทำธุรกิจที่บ้าน เลยบอกสามี สามีบอกให้เราไปทำก่อนเลย ถ้าได้เงินเยอะเดี๋ยวตามไป คือพอเขาพูดแบบนี้ จขกท ความคิดทัศนคติที่ดีกับตัวเขา มันเปลี่ยนไปเลยค่ะ แต่ทำไงได้เราท้องแล้วถ้ากลับไปทำคนเดียวไม่ไหวแน่ จะให้แม่ช่วยแม่ก็แก่มากแล้ว สรุปธุรกิจที่บ้านนั้นน้องชายต่างพ่อ จขกท รับไปดูแลต่อ
เรื่องไม่ได้มีแค่นั้นค่ะ จขกท คลอดลูกแล้ว แต่ จขกท อยากเปลี่ยนงานที่เงินเดือนเยอะขึ้น เลยบอกสามีค่ะว่าย้ายที่ทำงานไหมที่ใหม่เงินเดือนเยอะขึ้นแถมมีที่อยู่เลี้ยงลูกได้สบาย เขาบอกว่าไงรู้ไหมคะ ไปสิ แต่เขาขอไม่ทำงานนะ จะเลี้ยงลูกแค่เงินเดือนเราคนเดียวก็พอใช่จ่าย คือเรายิ่งอึ้งไปเลยค่ะ
เราตัดสินใจทำงานที่เดิมค่ะ แม่เขาอาสาเลี้ยงลูกให้ ก็ดีค่ะเราเก็บเงินให้ลูกต่อไป แต่พอลูกได้6เดือน โควิดมาจ้า เลยตกงานกลับบ้าน เลี้ยงลูกยาว แต่ไม่ได้เลี้ยงหรอกค่ะ ต้องหาค่านมลูก ค่ากินอีก เลยหาอาชีพขายหมูย่างค่ะ อันนี้เจอของแท้ค่ะ ธาตุแท้ของสามี เขาไม่ช่วยอะไรเลย ตื่น9 โมง ลูกไม่เลี้ยง เราต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าเผื่อมาเตรียมของ ลูกตื่น ก็อาบน้ำลูกทำงานบ้าน ส่วนแม่ย่าหรอ ทำอะไรไม่รู้ค่ะ จะลองแต่สูตรขนม คือไม่ได้ลงทำไปขายนะคะ ลองทำให้ลูกกินไปวันๆ มาที่ขายของเสร็จกลับมาบ้านเหนื่อยๆ ต้องซักผ้า ถูบ้าน ทำทุกอย่างค่ะ เคยขอร้องให้สามีช่วยกับกลายเป็นหาเรื่องทะเลาะ พอไปบ่นกับแม่สามี แม่สามียิ่งหนัก บอกเราว่ามันเป็นหน้าที่ผู้หญิงค่ะ คือ เดี๋ยวนะ น่าที่หาเงินกับทำความสะอาดบ้านคือน่าที่ผู้หญิงอย่างเดียวหรอ ใช่หรอ ทำงานเหนื่อยไม่สบายไม่เคยได้พัก แต่พอลูกชายตัวเองบ่นปวดหลังรีบให้กินยานอน คือนอนทั้งวันไงเลยปวดหลัง
เหตุผลส่วนใหญ่มีมากกว่านี้เยอะค่ะ ทุกวันนี้คุยอะไรกับสามีก็ต้องขัดใจกันตลอด อยากเลิกค่ะ เลิกได้เลยค่ะ แต่ติดอย่างเดียวคือจะเอาลูกไปด้วย ทุกวันนี้ทนเพราะหาวิธีเอาลูกไปด้วยค่ะ แม่สามีคงทราบว่าเรากล้าไปแน่ เลยไม่ยอมทิ้งลูกไว้กับ จขกท. เลยสักครั้ง ไปไหนเอาหลานไปด้วยตลอด ขนาดหลับยังอุ้มหลานไปด้วย จะทำยังไงถึงจะเอาลูกไปด้วยได้ค่ะ จะกลับไปทำธุรกิจที่บ้านเพราะฝั่งแม่ จขกท มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่า เขากลัวค่ะกล้วว่าแม่จะหอบหลานหนี เพราะเขาเห็น จขกท กับ สามี ทะเลาะกันบ่อย แต่จขกท ทะเลาะแบบสงครามเย็นนะคะ ส่วนฝ่ายสามีน้ำเสียงตะคอกหน้าตาดุดันมาครบค่ะ แม่เขาได้แต่บ่นค่ะ ว่าให้แต่ จขกท ถ้าเขาไม่ทำ จขกท ก็ทำไปสิมั่วจะเกี่ยงให้แต่สามีทำ .ซึ่งบอกตามตรง จขกท ไม่ใช่เกี่ยงให้ทำแต่ จขกท ต้องการให้เขาช่วยทำบ้างนิดหน่อยก็ยังดี แต่แม่สามีไม่เข้าใจ
อยากเลิกกับสามี แต่ไม่อยากเสียลูกไปควรทำอย่างไรดี
มาตอนท้องนี้แหละค่ะ ความรู้สึก จขกท เปลี่ยน คิดว่าเราคิดผิดที่แต่งกับ ผู้ชายคนนี้ คือที่บ้าน จขกท มีธุรกิจเล็กๆค่ะทำมานานแล้วตั้งแต่รุ่นคุณตาจนถึงแม่ แม่ก็รอจะทิ้งให้ จขกท กับไปสานต่อ แต่ด้วยความเป็นเด็กจบใหม่ในตอนนั้นร้อนวิชาขอหางานก่อน สรุปเจองานและเจอทั้งสามี มาต่อค่ะ พอทัอง3เดือน จขกท ไม่อยากทำงานโรงเเรมแล้วอยากกลับไปทำธุรกิจที่บ้าน เลยบอกสามี สามีบอกให้เราไปทำก่อนเลย ถ้าได้เงินเยอะเดี๋ยวตามไป คือพอเขาพูดแบบนี้ จขกท ความคิดทัศนคติที่ดีกับตัวเขา มันเปลี่ยนไปเลยค่ะ แต่ทำไงได้เราท้องแล้วถ้ากลับไปทำคนเดียวไม่ไหวแน่ จะให้แม่ช่วยแม่ก็แก่มากแล้ว สรุปธุรกิจที่บ้านนั้นน้องชายต่างพ่อ จขกท รับไปดูแลต่อ
เรื่องไม่ได้มีแค่นั้นค่ะ จขกท คลอดลูกแล้ว แต่ จขกท อยากเปลี่ยนงานที่เงินเดือนเยอะขึ้น เลยบอกสามีค่ะว่าย้ายที่ทำงานไหมที่ใหม่เงินเดือนเยอะขึ้นแถมมีที่อยู่เลี้ยงลูกได้สบาย เขาบอกว่าไงรู้ไหมคะ ไปสิ แต่เขาขอไม่ทำงานนะ จะเลี้ยงลูกแค่เงินเดือนเราคนเดียวก็พอใช่จ่าย คือเรายิ่งอึ้งไปเลยค่ะ
เราตัดสินใจทำงานที่เดิมค่ะ แม่เขาอาสาเลี้ยงลูกให้ ก็ดีค่ะเราเก็บเงินให้ลูกต่อไป แต่พอลูกได้6เดือน โควิดมาจ้า เลยตกงานกลับบ้าน เลี้ยงลูกยาว แต่ไม่ได้เลี้ยงหรอกค่ะ ต้องหาค่านมลูก ค่ากินอีก เลยหาอาชีพขายหมูย่างค่ะ อันนี้เจอของแท้ค่ะ ธาตุแท้ของสามี เขาไม่ช่วยอะไรเลย ตื่น9 โมง ลูกไม่เลี้ยง เราต้องตื่นตั้งแต่ตีห้าเผื่อมาเตรียมของ ลูกตื่น ก็อาบน้ำลูกทำงานบ้าน ส่วนแม่ย่าหรอ ทำอะไรไม่รู้ค่ะ จะลองแต่สูตรขนม คือไม่ได้ลงทำไปขายนะคะ ลองทำให้ลูกกินไปวันๆ มาที่ขายของเสร็จกลับมาบ้านเหนื่อยๆ ต้องซักผ้า ถูบ้าน ทำทุกอย่างค่ะ เคยขอร้องให้สามีช่วยกับกลายเป็นหาเรื่องทะเลาะ พอไปบ่นกับแม่สามี แม่สามียิ่งหนัก บอกเราว่ามันเป็นหน้าที่ผู้หญิงค่ะ คือ เดี๋ยวนะ น่าที่หาเงินกับทำความสะอาดบ้านคือน่าที่ผู้หญิงอย่างเดียวหรอ ใช่หรอ ทำงานเหนื่อยไม่สบายไม่เคยได้พัก แต่พอลูกชายตัวเองบ่นปวดหลังรีบให้กินยานอน คือนอนทั้งวันไงเลยปวดหลัง
เหตุผลส่วนใหญ่มีมากกว่านี้เยอะค่ะ ทุกวันนี้คุยอะไรกับสามีก็ต้องขัดใจกันตลอด อยากเลิกค่ะ เลิกได้เลยค่ะ แต่ติดอย่างเดียวคือจะเอาลูกไปด้วย ทุกวันนี้ทนเพราะหาวิธีเอาลูกไปด้วยค่ะ แม่สามีคงทราบว่าเรากล้าไปแน่ เลยไม่ยอมทิ้งลูกไว้กับ จขกท. เลยสักครั้ง ไปไหนเอาหลานไปด้วยตลอด ขนาดหลับยังอุ้มหลานไปด้วย จะทำยังไงถึงจะเอาลูกไปด้วยได้ค่ะ จะกลับไปทำธุรกิจที่บ้านเพราะฝั่งแม่ จขกท มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่า เขากลัวค่ะกล้วว่าแม่จะหอบหลานหนี เพราะเขาเห็น จขกท กับ สามี ทะเลาะกันบ่อย แต่จขกท ทะเลาะแบบสงครามเย็นนะคะ ส่วนฝ่ายสามีน้ำเสียงตะคอกหน้าตาดุดันมาครบค่ะ แม่เขาได้แต่บ่นค่ะ ว่าให้แต่ จขกท ถ้าเขาไม่ทำ จขกท ก็ทำไปสิมั่วจะเกี่ยงให้แต่สามีทำ .ซึ่งบอกตามตรง จขกท ไม่ใช่เกี่ยงให้ทำแต่ จขกท ต้องการให้เขาช่วยทำบ้างนิดหน่อยก็ยังดี แต่แม่สามีไม่เข้าใจ