รบกวนขอทราบมุมมองทางพุทธนะครับ
คือ ชาวพุทธหลายท่านคงไม่สงสัยว่า สิ่งที่เราเรียกว่า "ตัวเรา"  
มันประกอบไปด้วย กาย และจิตใจ  

แต่เวลาไปอธิบายให้ลูกๆ หลานๆ ฟัง  เช่น
- เวลาเคลื่อนไหวร่างกาย  เรารู้สึกถึงการเคลื่อนไหวนั้น  
จิตใจเป็นตัว "ระลึกรู้"

- เวลาเรารู้สึกโกรธ    จิตใจจะเป็นผู้ระลึกรู้ว่าเรากำลังรู้สึกโกรธ

- เวลาเราคิดเรื่องใดๆ   จิตใจเป็นผู้ผลิตความคิดขึ้นมา

.... ฯลฯ  บลา บลา
 
แต่เด็กๆ ก็ยังสงสัยว่า  
สิ่งที่สั่งการให้ร่างกายทำงาน  สิ่งที่ผลิตความคิด สิ่งที่ผลิตความรู้สึก
เป็นการทำงานของสมอง  ไม่ใช่ จิตใจ

เช่น เวลาเราเดิน  สมองสั่งให้ร่างกายเดิน  แล้วเรารู้สึกถึงการเคลื่อนไหว 
เพราะร่างกายส่งสัญญาณไปทางเส้นประสาทต่างๆ ไปถึงสมอง
ทำให้เรารู้สึกถึงการเคลื่อนไหว   เพราะฉะนั้น สมองเป็นผู้สั่งงาน เป็นเจ้านาย
สมองเป็น "ผู้รับรู้"   ไม่ใช่จิตใจเป็นตัวรู้

ถ้าจะอธิบายง่ายๆ ในทางพุทธ  ให้เด็กฟังว่า  จิตเป็นนาย  กายเป็นบ่าว
จิตเป็นตัวรู้สึก  เป็นตัวสร้างความคิด ความรู้สึก อารมณ์ต่างๆ   ไม่ใช่สมองเป็นตัวต้นตอ
สมองเป็นแค่ส่วนนึงของกาย
เราจะอธิบายยังไงครับ