“ ความทุกข์มาจากการล้นเกิน ”
สิ่งที่ฉ้อฉล,ซับซ้อน,หลอกลวงที่สุด คือ มนุษย์ ยิ่งเขาเป็นคนที่ถูกเรียกว่ามีความรู้มากเท่าไหร่นั่นล่ะคือผู้หลอกลวงภายใต้การถูกหลอกมาอีกชั้นหนึ่งโดยเขาไม่รู้ตัว...คุณลองมองดูธรรมชาติที่เป็นอยู่สิในหมู่สัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์ มันดำรงตนอยู่ในธรรมชาติความเป็นมัน ไม่ล้นเกินเหมือนมนุษย์ แต่
พวกเรายังถูกพวกที่นิยามตนเป็นผู้รู้ “บอกว่ามนุษย์สัตว์ประเสริฐต้องทำอะไรที่ดีกว่าหรือมากกว่า” ท่านคิดดูดีๆก็เพราะนิยามแบบนี้เป็นสิ่งหลอกลวงตนไม่พอยังพาลหลอกคนอื่นด้วย
“ธรรมชาติให้มนุษย์มาอย่างพอดีแล้ว” แต่เราต่างหากที่ทำตนให้ล้นเกินลำบากเกินฝืนธรรมชาติ
ดูพวกมดมันไม่มีสถาบันมากมายแบบมนุษย์แต่พวกมันรู้หน้าที่ของตน “จึงได้ธำรงตนไว้เท่าที่ธรรมชาติสร้างมัน” คิดดูเถิดว่าถ้าหมู่มดมีนักปราชญ์ชึ่งทะเยอทะยานหาชื่อเสียง แล้วนึกคิดไปเองว่าทำแบบนั้นไม่ดี แบบนู้นไม่ดีแล้วสร้างชุดความเชื่อมากมาย ไปครอบหมู่พวกมันกันเองมันจะล้นเกินจนสับสนวุ่นวายขนาดใหน
“แต่โชคดีที่มันไม่เป็นเหมือนมนุษย์”
การค้นพบสัจธรรมก็คือการค้นพบธรรมชาติดั้งเดิมของตน ที่ธรรมชาติให้มาอยู่แล้ว...แต่ยุคนี้เราห่างไกลมากจากมันขึ้นทุกทีเพราะอะไร? ก็วิทยาศาสตร์ทำให้คนยิ่งห่างไกลจากความจริง ทำให้คนติดข้องกับเหตุแลผลที่เราหลอกตัวเอง แสวงหาความรู้ที่ไม่มีจำกัดด้วยความทะเยอทะยาน แล้วมาถกเถียงกันให้ปวดหัว?.
มันจะสู้กับคนที่ไม่กระทำอะไรแบบนี้ที่ในโลกปัจจุบันทำให้มันซับซ้อน แล้วดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขโดยการคล้อยตามธรรมชาติดั้งเดิม ไม่ต้องไปหลงวนในหมู่การแสวงหาแลทะเยอทะยานที่ไม่มีอยู่จริงไม่ดีกว่าอย่างนั้นหรือ?...“คนที่บรรลุความเรียบง่าย คือ ยอดแห่งความผาสุกที่แท้!!”
ทุกข์เพราะล้นเกิน...สายชล
สิ่งที่ฉ้อฉล,ซับซ้อน,หลอกลวงที่สุด คือ มนุษย์ ยิ่งเขาเป็นคนที่ถูกเรียกว่ามีความรู้มากเท่าไหร่นั่นล่ะคือผู้หลอกลวงภายใต้การถูกหลอกมาอีกชั้นหนึ่งโดยเขาไม่รู้ตัว...คุณลองมองดูธรรมชาติที่เป็นอยู่สิในหมู่สัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์ มันดำรงตนอยู่ในธรรมชาติความเป็นมัน ไม่ล้นเกินเหมือนมนุษย์ แต่พวกเรายังถูกพวกที่นิยามตนเป็นผู้รู้ “บอกว่ามนุษย์สัตว์ประเสริฐต้องทำอะไรที่ดีกว่าหรือมากกว่า” ท่านคิดดูดีๆก็เพราะนิยามแบบนี้เป็นสิ่งหลอกลวงตนไม่พอยังพาลหลอกคนอื่นด้วย “ธรรมชาติให้มนุษย์มาอย่างพอดีแล้ว” แต่เราต่างหากที่ทำตนให้ล้นเกินลำบากเกินฝืนธรรมชาติ
ดูพวกมดมันไม่มีสถาบันมากมายแบบมนุษย์แต่พวกมันรู้หน้าที่ของตน “จึงได้ธำรงตนไว้เท่าที่ธรรมชาติสร้างมัน” คิดดูเถิดว่าถ้าหมู่มดมีนักปราชญ์ชึ่งทะเยอทะยานหาชื่อเสียง แล้วนึกคิดไปเองว่าทำแบบนั้นไม่ดี แบบนู้นไม่ดีแล้วสร้างชุดความเชื่อมากมาย ไปครอบหมู่พวกมันกันเองมันจะล้นเกินจนสับสนวุ่นวายขนาดใหน “แต่โชคดีที่มันไม่เป็นเหมือนมนุษย์”
การค้นพบสัจธรรมก็คือการค้นพบธรรมชาติดั้งเดิมของตน ที่ธรรมชาติให้มาอยู่แล้ว...แต่ยุคนี้เราห่างไกลมากจากมันขึ้นทุกทีเพราะอะไร? ก็วิทยาศาสตร์ทำให้คนยิ่งห่างไกลจากความจริง ทำให้คนติดข้องกับเหตุแลผลที่เราหลอกตัวเอง แสวงหาความรู้ที่ไม่มีจำกัดด้วยความทะเยอทะยาน แล้วมาถกเถียงกันให้ปวดหัว?. มันจะสู้กับคนที่ไม่กระทำอะไรแบบนี้ที่ในโลกปัจจุบันทำให้มันซับซ้อน แล้วดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขโดยการคล้อยตามธรรมชาติดั้งเดิม ไม่ต้องไปหลงวนในหมู่การแสวงหาแลทะเยอทะยานที่ไม่มีอยู่จริงไม่ดีกว่าอย่างนั้นหรือ?...“คนที่บรรลุความเรียบง่าย คือ ยอดแห่งความผาสุกที่แท้!!”