สวัสดียามค่ำคืน วันนี้มีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของนักเขียนของเราค่ะ หูย...ขวัญหนีดีฝ่อ ไม่กล้าเข้าห้องน้ำคนเดียวเลยล่ะ คำแนะนำก่อนอ่านเรื่องราวสยองคืนนี้คือ

1. คั่วป๊อบคอร์นเตรียมไว้ให้พร้อม
2. ระหว่างนี้ไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยซะ
3. วางป๊อบคอร์นไว้ข้างตัว（ระวังมือสะบัดไปโดนล่ะ）
４. ปิดเสียงมือถือให้เรียบร้อย เดี๋ยวดังตอนอ่านแล้วจะตกใจ
5. อย่าตั้งเสียงริงโทนเกี่ยวกับเคาะประตู ลากของหรือหมาหอนหรือลมพัด

เมื่อเตรียมตัวพร้อมแล้ว จากนี้....อย่าลืมห้อยพระที่คอ เราเตือนคุณแล้วนะ ....จากนี้ ขอเชิญหลอนไปพร้อมๆกัน

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่า จากประสบการณ์จริง สมัยเป็นเด็กที่ต้องย้ายไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดใหม่ๆ ซึ่งคนต่างจังหวัดมักจะมีเรื่องเล่าแปลกๆ ชวนขนหัวลุกหลายต่อหลายเรื่อง อย่างเช่นเรื่องมองลอดใต้หว่างขา เรื่องห้ามนั่งหัวบันไดบ้าน เรื่องทักเสียงหรือสิ่งต่างๆยามค่ำคืน และอีกหลาย ๆ เรื่องที่หลอนจนขนหัวลุกถึงกลับไม่กล้าที่จะเล่าให้ใครฟัง

เมื่อครั้งตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันย้ายมาจากกรุงเทพเพื่อมาอยู่บ้านคุณย่าที่ต่างจังหวัด บ้านคุณย่าเป็นบ้านไม้ทรงไทยโบราณเก่าแก่ ที่มีพื้นบ้านทำมาจากไม้ขนาดใหญ่แต่ละแผ่นมีความกว้างกว่า 40 เซนติเมตรและยาวกว่า 5 เมตร คุณย่าเคยเล่าว่าไม้บางชิ้นถอดออกมาจากเรือใหญ่ที่มีแม่ย่านางคุ้มครองเรืออยู่ ไม้บางต้นที่ถูกนำมาทำพื้นบ้านมีอายุกว่าร้อยปี เลยทำให้ช่องว่างระหว่างพื้นบ้านมีขนาดกว้างบ้างเล็กบ้างต่างกันไปตามลักษณะของต้นไม้ บางช่องใหญ่ขนาดที่ขาของฉันตกลงไปได้เพราะบ้านของคุณย่าที่ต่างจังหวัดนั้นเป็นบ้านที่มีใต้ถุนสูง ขนาดคนยืนได้พอดี และมักจะทำห้องน้ำไว้ที่ใต้ถุนบ้านเพื่อที่สะดวกเวลากลับมาจากทำไร่ทำนา

กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากที่ทุกคนหลับสนิท ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกปวดฉี่ ฉันได้ยินเสียงลมพัดด้านนอกราวกับเสียงหวีดร้องโหยหวนของอะไรสักอย่าง ชวนให้ขนหัวลุก ฉันพยายามปลุกพี่สาวเพื่อหวังให้เขาลุกไปเป็นเพื่อน แต่ก็ไม่เป็นผล เหมือนกับว่าเขาหลับลึกจนไม่รู้สึกถึงแรงที่ฉันพยายามปลุกเขา ฉันรวบรวมความกล้าเปิดมุ้งและคลานออกมาจากที่นอน ย่องเดินผ่านพื้นไม้ที่มีเสียงดังออดแอด …ฉันเดินไปถึงหน้าประตูบ้าน ก่อนที่จะปลดกลอนประตูเพื่อเปิดประตูบ้านออก ฉันมองลอดไปที่ช่องว่างของช่องประตู เพื่อดูข้างนอกที่มืดสลัว ฉันเห็นเงาขนาดใหญ่คล้ายกับมือคนอยู่สูงกว่าตัวบ้าน โยกย้ายไปมา ฉันค่อย ๆ เพ่งมองด้วยความสงสัยท่ามกลางความมืด ด้วยความเป็นเด็กช่างสงสัยและอยากรู้ว่าเงาที่ฉันเห็นเป็นเงาอะไร จังหวะที่ฉันกำลังจ้องมอง ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินอยู่ที่ใต้ถุนบ้านดังใกล้เข้ามา ทำให้ฉันต้องละสายตาออกจากช่องประตูบ้าน เพื่อมองหาเสียง แต่ก็ไม่เจอ

ด้วยความกลัว ฉันไม่กล้าแม้แต่จะเปิดประตูบ้านและไม่กล้าแม้แต่จะเดินลงไปเข้าห้องน้ำที่ใต้ถุน ฉันยกมือขออนุญาตผีบ้านผีเรือน เจ้าที่เจ้าทาง ก่อนที่จะถอดกางเกงแล้วนั่งลงฉี่ผ่านช่องไม้ที่แยกออกของพื้นบ้าน จังหวะที่ฉันกำลังฉี่ ฉันนั่งก้มหน้าสายตาเหลือบไปที่ช่องไม้อีกช่องที่อยู่ระดับสายตา ฉันเห็นผู้หญิงผมยาวสีขาวดอกเลายืนก้มหน้าอยู่ที่ใต้ถุนบ้าน ฉันค่อย ๆ จ้องมองเพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่ได้ตาฝาด อยู่ ๆ ผู้หญิงผมยาวสีขาวดอกเลาก็ค่อยๆ เงยหน้าทำตาเบิกโพลงใส่ฉัน ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบสวมกางเกงและวิ่งไปสวดมนต์ไปพร้อมแผ่เมตตา และขออโหสิกรรมทันที

ยังไม่ทันที่ฉันจะวิ่งไปพ้นตรงจุดนั้นก็มีเสียงกระทุ้งพื้นบ้านสั่นสะเทือนหลายต่อหลายครั้ง พร้อมเสียงที่ดังมาจากใต้ถุนบ้าน เสียงที่ฉันได้ยินนั้น ดังก้องกังวานไปทั่ว 

“เดี๋ยวจะโดนดี …มาฉี่ตรงนี้ได้ยังไง ทำไมไม่ไปเข้าห้องน้ำ” ตั้งแต่ครั้งนั้นฉันไม่กล้าแม้แต่จะมองลอดผ่านช่องพื้นบ้านอีกเลย 

หู่~~~ หู้~~~ (เสียงหลอนกลางดึก)

------
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่ามักง่าย ไม่งั้นไม้เรียวจะตามมา (ไม้เรียวในมือคุณย่าสั่นระรัวเลยจ้า)
อ่ะ!! ชิลชิลนะ .. หยอก ๆ อันนี้เข้ามาเล่าให้เตรียมใจก่อน ของจริงกำลังจะมา หู่~~~ หู้~~~ (เสียงหลอนกลางดึก)

หมายเหตุ อย่าด่าโอก้าแรง สำนึกไม่ทัน
------
ติดตามเรื่องราวดีๆ และทริปสนุกอื่นๆได้ที่เพจ  https://www.facebook.com/ChillChillTrip1
และที่เว็บไซต์ https://chillchill-trip.com/