ทำไมกัลยาณมิตรถึงเป็นจุดเริ่มต้นเข้าสู่มรรค ถ้าผมไม่เอาคนเป็นกัลยาณมิตรผมเอาแต่คำสอนของพระพุทธองค์เป็นเพื่อนได้ไหม ผมเป็นคนที่เพื่อนน้อยมาก เพื่อนเก่าสมัยเรียนผมก็ไม่เคยติดต่อ ไม่เคยสนใจนัดเลี้ยง ใครจะแต่งงาน จะบวช จะตาย ผมก็แค่รู้แต่ไม่เคยอยากไปวุ่นวาย ใครโทรมาผมก็แค่คุยจะนัดเจอผมก็ไม่ไป จะให้ผมโทรไปหาก่อนก็ไม่เคย เพื่อนใหม่ผมก็ไม่อยากมี เพื่อนที่ทำงานก็คบแค่ผิวเผิน จะเจอกันนอกที่ทำงานก็น้อยมาก ปีนึงผมอาจไปสังสรรค์ด้วยแค่ครั้งสองครั้ง แต่ถ้าเป็นครอบครัว ลูก เมีย ญาติพี่น้องอะไรแบบนี้ผมเต็มที่ มีเวลาให้เสมอ ไปเที่ยวไปทำบุญไหว้พระหาอะไรอร่อยๆกินกันแทบทุกอาทิตย์ ผมค่อนข้างชอบความสันโดด ไม่ชอบคบหาใครเป็นเพื่อน อย่างเวลาฟังพระเทศน์ ผมชอบฟังท่าน ป.ปยุตโด พอท่านก็เทศเรื่องความสำคัญของการมีกัลยาณมิตรผมปิดหนีเลยเพราะผมไม่มีเพื่อน และก็ไม่อยากมีจริงๆ การไม่มีเพื่อนจะทำให้เกิดมรรคได้ไหมครับ ผมสงสัยอยากรู้จริงๆ