ยืมล็อคอินเพื่อนมาคะ
เราขออกตัวก่อนนะคะ เราไม่ได้เป็นขี้เกียจ เห็นแก่ตัวหรืออะไร
เรามีงานประจำอยู่คะ และไม่เคยใช้เงินแฟน ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินเป็นภาระใคร
เข้าเรื่องคะ เรากับแฟนคบกันมาได้ 3 ปีแล้วคะ แล้วตั้งแต่รู้จักมา เราก็รู้จักและสนิทไปถึงเพื่อนร่วมงาน และเจ้านายเขา
มีโอกาสร่วมงานด้วยกันแบบไม่ได้รับค่าจ้างหรืออะไร เพราะเราเข้าไปช่วยเอง ใจจริงเราช่วยแฟนเราในบางเรื่องที่เขาทำไม่ได้
แล้วเรานี้แหละเป็นส่วนนึงที่ทำให้เขาได้ความสำเร็จต่างๆ คือเราอยากช่วยเพราะไม่อยากให้เขาทุ่มเวลาไปทำงานหมด
จนไม่มีเวลาให้กับเรา เรายอมเหนื่อย ยอมทำให้ค่ะ แต่ผลที่ได้คือเจ้านายเขายิ่งป้อนงานเข้ามา และเวลาเราก็ไม่ได้มีด้วยกันเต็มที่
ต่อให้อยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ต้องทำงานคะ ไม่ได้กินข้าวดูหนังหรือคุยกัน พักผ่อนกันเต็มที่ นับวันยิ่งเยอะขึ้น ถึงกับมาเอ่ยปากให้เราทำนี้ให้หน่อย
เราก็ทำคะ ทำให้แบบเสร็จ เหมือนเราเป็นลูกจ้างเจ้านายเขาอีกคน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เงินเดือนจากเขา จนมาตอนนี้หรอคะ หนักกว่าเดิม
พวกเขาทำงานกันแบบตื่นมาทำตั้งแต่ 8 โมงกว่า ถึง เที่ยงคืน มาเป็นเดือนแล้วคะ จนตอนนี้เขาไม่สนใจไม่แยแสอะไรเราเลยคะ
เราเหนื่อยเครียด กดดันซะเอง เพราะเราไม่ได้เปลี่ยนบรรยกาศเลย ทำงานก็เหนื่อยอยู่แล้ว เจอสังคมยุคCovid-19 ที่ต้องใส่แมสไปไหนก็โดนบีบบังคับอิสระแบบแต่ก่อนไม่ได้กดดัน กลับมาบ้านเจอแฟนทำงานบรรยกาศแบบอยู่ออฟฟิศอีก จนเราเครียดสะสม นอนไม่เพียงพอ
ตอนนี้เราเลือกว่าจะถอยไม่ช่วยงานอะไรของแฟนเราเลยคะ เหมือนทำไปยิ่งเยอะ แล้วเจ้านายเขาก็ไม่รู้จักความเกรงใจด้วย เห็นว่าเราเข้าไปช่วยแล้วงานราบรื่นยิ่งได้ใจ โหมงานกันมายิ่งกว่าเดิม ลูกน้องก็มีไม่ถึง10คน ทำงานแบบบ้าคลั่งยังกับบริษัทยักษ์ใหญ่
ถ้าเราไม่ทำงานให้เขา บอกไปตรงๆว่าไม่ทำ แบบหักดิบไปเลย จะดูแย่ไหมคะ ตอนนี้เราพยายามทำงานตัวเองและไม่สนใจงานเขาคะ ไม่แตะไม่เอ่ยถึง
ผิดไหมที่เราไม่ช่วยงานแฟน
เราขออกตัวก่อนนะคะ เราไม่ได้เป็นขี้เกียจ เห็นแก่ตัวหรืออะไร
เรามีงานประจำอยู่คะ และไม่เคยใช้เงินแฟน ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินเป็นภาระใคร
เข้าเรื่องคะ เรากับแฟนคบกันมาได้ 3 ปีแล้วคะ แล้วตั้งแต่รู้จักมา เราก็รู้จักและสนิทไปถึงเพื่อนร่วมงาน และเจ้านายเขา
มีโอกาสร่วมงานด้วยกันแบบไม่ได้รับค่าจ้างหรืออะไร เพราะเราเข้าไปช่วยเอง ใจจริงเราช่วยแฟนเราในบางเรื่องที่เขาทำไม่ได้
แล้วเรานี้แหละเป็นส่วนนึงที่ทำให้เขาได้ความสำเร็จต่างๆ คือเราอยากช่วยเพราะไม่อยากให้เขาทุ่มเวลาไปทำงานหมด
จนไม่มีเวลาให้กับเรา เรายอมเหนื่อย ยอมทำให้ค่ะ แต่ผลที่ได้คือเจ้านายเขายิ่งป้อนงานเข้ามา และเวลาเราก็ไม่ได้มีด้วยกันเต็มที่
ต่อให้อยู่ด้วยกัน แต่เขาก็ต้องทำงานคะ ไม่ได้กินข้าวดูหนังหรือคุยกัน พักผ่อนกันเต็มที่ นับวันยิ่งเยอะขึ้น ถึงกับมาเอ่ยปากให้เราทำนี้ให้หน่อย
เราก็ทำคะ ทำให้แบบเสร็จ เหมือนเราเป็นลูกจ้างเจ้านายเขาอีกคน ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เงินเดือนจากเขา จนมาตอนนี้หรอคะ หนักกว่าเดิม
พวกเขาทำงานกันแบบตื่นมาทำตั้งแต่ 8 โมงกว่า ถึง เที่ยงคืน มาเป็นเดือนแล้วคะ จนตอนนี้เขาไม่สนใจไม่แยแสอะไรเราเลยคะ
เราเหนื่อยเครียด กดดันซะเอง เพราะเราไม่ได้เปลี่ยนบรรยกาศเลย ทำงานก็เหนื่อยอยู่แล้ว เจอสังคมยุคCovid-19 ที่ต้องใส่แมสไปไหนก็โดนบีบบังคับอิสระแบบแต่ก่อนไม่ได้กดดัน กลับมาบ้านเจอแฟนทำงานบรรยกาศแบบอยู่ออฟฟิศอีก จนเราเครียดสะสม นอนไม่เพียงพอ
ตอนนี้เราเลือกว่าจะถอยไม่ช่วยงานอะไรของแฟนเราเลยคะ เหมือนทำไปยิ่งเยอะ แล้วเจ้านายเขาก็ไม่รู้จักความเกรงใจด้วย เห็นว่าเราเข้าไปช่วยแล้วงานราบรื่นยิ่งได้ใจ โหมงานกันมายิ่งกว่าเดิม ลูกน้องก็มีไม่ถึง10คน ทำงานแบบบ้าคลั่งยังกับบริษัทยักษ์ใหญ่
ถ้าเราไม่ทำงานให้เขา บอกไปตรงๆว่าไม่ทำ แบบหักดิบไปเลย จะดูแย่ไหมคะ ตอนนี้เราพยายามทำงานตัวเองและไม่สนใจงานเขาคะ ไม่แตะไม่เอ่ยถึง