เรามีความรู้สึกเหนื่อยเครียดไปหมดรู้สึกว่าอาการไม่ค่อยดีเลยค่ะ ชอบคิดชอบวิตก บางทีก็ร้องไห้มาเฉยๆ และยิ่งหนักขึ้นเมื่อคิดถึงเรื่องราวในใจต่างๆแต่จะลืมไปก็ทำไม่ได้ ไม่ยอมลืม อารมณ์แปรปรวนไปมา รับมือกับภาวะอารมณ์ไม่ได้ ชอบคิดมากคิดคนเดียว บางทีก็อยากปลีกวิเวกหายตัวไปไกลๆ แต่อาการนี้เริ่มเกิดขึ้นหลังๆจากที่แฟนเราทำงานไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกันค่ะบวกกับแรงกดดันของที่ทำงานแฟน เราเบื่อมากเลยค่ะ เราอยู่บ้านของเจ้านายที่ทำงานแฟน ด้วยความที่ว่าอยากประหยัดค่าใช้จ่ายเลยมาอยู่ที่นี่กัน แรกๆก็ดีแหละค่ะ พออยุ่ไปมันไม่ค่อยดีแล้ว ปันหาข้อกดดันเยอะแฟนเราก็ต้องทำแต่งานไม่ได้พักเลยทำงานทั้งวันทั้งคืนเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันแทบไม่มี ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนก่อนก็ไม่มี พอเราเห็นคนอื่นเค้าไปไหนมาไหนกัน มีเวลาทำกิจกรรมร่วมกัน เราก็เกิดอาการอิจฉาขึ้นมาแล้วก็เก็บมาคิดมากน้อยใจแล้วก็ร้องไห้อีก เรารู้สึกเหมือนว่าเราไม่มีใครเราตัวคนเดียวไม่มีใครรักใครสนใจ เรารู้สึกแย่มากค่ะที่เป็นแบบนี้ เหมือนเราจะรู้ตัวนะแต่คอลโทรลตัวเองไม่ได้ ไม่รุ้จะแก้ไขยังไง บางทีเราก็ไม่อยากให้แฟนทำงานเลยค่ะ อยากให้มีเวลาอยู่กับเราหรือทำงานที่เป็นเวลาหน่อยก็ดีค่ะ ไม่ใช่ทำเรื่อยเปือย เสร้จตอนไหนเลิกตอนนั้น. ***แล้วที่สำคัญการมาอาศัยอยู่ที่ทำงานคือจะหยุดงายก็ไม่ได้ เจ้านายก็จะพูดเชิงประชด "หยุดเลยเอาที่สบายใจ" หรือไม่ก็ถ้าได้หยุดจริงๆสุดท้ายพอมีงานเข้าเยอะๆก็มาตามไปช่วยอีกอยู่ดี เรื่องนี้ก็เป็นปมอีกอย่างให้เราคิดไม่ตกเลยค่ะ เรารู้สึกสงสารแฟนจนเก็บมาร้องไห้ ทำงานจนตัวผอมแห้งหมดแล้ว เหนื่อยสายใจแทบขาด และต้องมาแบกรับคำด่าเจ้านายอีก