เรืองมีอยู่ว่า ...มีเพื่อนรุ่นน้องที่สนิทกัน อยุ่ที่ทำงานเดียวกันกับเรา  ตอนแรกคือมันงอนกับแฟน จึงเก็บเสื้อผ้า ออกจากห้องพักที่อยู่กับแฟนมาขออยู่ร่วมกับเรา โดยมันบอกว่าเดี๋ยวแฟนก็กลับมาง้อคืนดี เพราะเคยขนเสื้อผ้าออกจากห้องแบบนี้หลายครั้งแล้ว แฟนก็มาง้อเหมือนกับทุกครั้งที่งอนกัน.... ปรากฎว่าผ่านไปเกือบ 1 เดือน ไม่มีสัญญาณจากแฟนมันโทรมาง้อเลย  มันจึงตัดสินใจไปดักรอเจอแฟนมันที่หน้าที่ทำงาน...พบว่าแฟนมันมีแฟนใหม่ในที่ทำงานมาตั้ง 7-8 เดือนแล้ว โอ้พระเจ้า !!!!  ผัวเมียอยู่ด้วยกันไม่รู้เรื่องเลย เพราะมันมัวแต่ดูซี่รี่ย์เกาหลีอยู่เลยไม่ได้สนใจ  กลับห้องมาก็ร้องไห้ ๆ บอกหนูเสียใจ ที่ไม่ใส่ใจเค้า  เค้าทิ้งหนูไปมีแฟนใหม่แล้ว เพราะมันอ้างว่าหนูติดซีร่ย์ไม่สนใจมัน 
 
         อืมมมจ๊ะ ....แล้วไงต่อดี  ....ฉันก็ต้องเป็นพี่สาวที่แสนดีอยู่เคียงข้างน้องในยามที่อ่อนแอ ถูกต้องมั้ย!!!  
 
     จ๊ะ !!!  น้องยังคงอยุ่กับฉันต่อ จนถึงวันนี้เกือบ 3 เดือนแล้ว ตั้งแต่มาอยู่นางไม่เคยหยิบจับไม้กวาด ไม่เคยขัดห้องน้ำ ยิ่งช่วงในวันนั้นของเดือน ห้องน้ำจะเลอะเทอะ มากกกก!!!!!   ไม่เคยทำงานบ้านใดๆเลย    ชีวิตประจำวันของนางคือ แปดโมงเช้าไปทำงาน กลับบ้าน สี่ทุ่ม เนื่องจากลงคอร์สออกกำลังกายไว้
 
เรียกว่านางมาอยู่แค่ที่ซุกหัวนอน 
 
       จนกระทั่งวันหนึ่งฉันเอ่ยถามแบบชวนคุยงว่าตอนที่อยู่กับแฟนปกติใครทำงานบ้านเหรอ  น้องมันตอบว่าแฟนหนูทำให้หมดทุกอย่าง เพราะหนูทำงานบ้านไม่เป็น  ตอนอยู่ที่บ้านแม่ก็ทำให้ ไม่เคยทำ ซักผ้าด้วยมือยังทำไม่เป็นเลย  ล้างจานก็กลัวแพ้น้ำยาล้างจาน จึงไม่ทำอะไรเลย    
 
        ฉันจึงกึ่งสอน กึ่งดุ ว่าปีนี้ 37 แล้ว  โตแล้ว จะทำตัวเป็นน้องคนเล็กตลอดเวลาไม่ได้นะ  อย่างน้อยก็ควรรักษาความสะอาดบ้าง  ... พอฉันพูดจบก็เดินเข้าห้อง   แต่เหมือนนางไม่รู้สึก หรือคิดไม่ได้ ก็ไม่เข้าใจ   แต่ฉันอึดอัดที่จะอยู่ร่วมกันมากๆค่ะ แต่ไม่รู้จะพูดยังไง  ใจหนึ่งก็ไม่อยากเสียเพื่อนไป พยายามถนอมน้ำใจกัน แต่นับวันยิ่งรู้สึกอึดอัดใจมากๆ 
 
      เพื่อนๆ ช่วยคิดหาทางออกให้ทีค่ะ ว่าควรจะทำอย่างไร ให้น้องย้ายออกไป โดยที่ไม่กระทบกับความสัมพันธ์