หัวใจขี้แย
(กลบทมธุรสวาที)
# มธุรส บทกวี เป็นศรีศักดิ์
เอกลักษณ์ อักษรา ภาษาศิลป์
ถ้อยสุนทร กลอนกานท์ ผสานจินต์
หวังยุพิน ยินดี วาทีเรา
# เมื่อหัวใจ ใคร่ครวญ ต้องหวนไห้
เพราะเผลอใจ จาบจ้วง ไปห่วงเขา
ปากเขยื้อน เหมือนแว่ว ช่างแผ่วเบา
ใจกระเส่า เร่าร้อน ดั่งฟอนไฟ
# ครั้นประสบ พบพา ช่างน่าขัน
เหมือนปากกล้า ขาสั่น ชวนหวั่นไหว
เงียบสงบ กลบเกลื่อน จะเอื้อนไย
ปล่อยหัวใจ ร่ำร้อง ดั่งกลองเพล
# ขออีกครั้ง รั้งรอ เถอะขอหน่อย
จะมิปล่อย ถ้อยคำ ให้ขำเล่น
เขายั่วยวน ครวญคร่ำโอ้กรรมเวร
ก็โอนเอน อ่อนไหว นี่ใช่เลย
# หากยอมง่าย พ่ายแพ้ ต่อแต่นี้
คงไม่มี เยื่อไย แล้วใจเอ๋ย
หยุดรำพัน ฝันค้าง เหมือนอย่างเคย
เพราะใจเผย ท่าที ว่าขี้แย
ครูเปี๊ยก
14 สิงหาคม 2563
# กลบทมธุรสวาที ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๓ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์
@ วรรค๑ และ ๓ บังคับให้มีสัมผัสสระ ๒ คู่ ระหว่าง คำที่ ๓ กับ ๔ และ ๕ กับ ๗
@ วรรค ๒ และ ๔ บังคับให้มี สัมผัสสระ ๑ คู่ ระหว่างคำที่ ๕ กับ ๗
มธุรสวาที - หัวใจขี้แย