อาจจะคงมีอยู่แต่น้อยลงก็เป็นได้ ด้วยจะเพราะเหตุผลทางวิถีสังคมสมัยใหม่ อย่างผมเกิดและเติบโตชนบททางภาคอีสานแห่งหนึ่ง 
สมัยยังเด็กจำได้ว่ามีอาหาร,ขนมแบบชาวบ้านๆดั่งเดิมหลากหลายที่ใช้หล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนท้องถิ่นสืบกันมา ด้วยเหตุผลอย่างที่พูด
วิถีสังคมเปลี่ยนการอยู่กินก็เปลี่ยนไปด้วย ผมเข้ามาอาศัยอยู่กรุงเทพสี่สิบก่วาปีนานๆจะมีโอกาสกลับบ้านอีสานสักครั้ง อยากรำลึกถึง
อาหาร,ขนมดั่งเดิมปรากฎหายไปกับกาลเวลากับผู้คนยุคพ่อแม่ปู่ย่าตายายกันหลายๆอย่าง...อาหารโปรดอย่างหนึ่งที่ว่าคือ"หมกไก่ใส่
หยวกกล้วย" เป็นกรรมวิธีชาวบ้านสมัยก่อนก็มีแต่ไก่บ้านผสมกับเครื่องปรุงสูตรอีสานเฉพาะ ผสมคลุกเคล้าให้เข้ากันกับหยวกกล้วย
ที่เป็นแกนในสุดของลำต้นนำมาหั้นเป็นชิ้นเล็กๆล้างน้ำให้สะอาด แล้วนำมาผสมกับส่วนของชิ้นเครื่องปรุงใบโหระพาที่ทำให้กลิ่นหอม
ใส่ด้วย นำมาจัดใส่ห่อใบตองกล้วยเป็นห่อๆใส่หวดข้าวเหนียวขึ้นนึ่งจนสุก นำมาทานกับข้าวเหนียวร้อนๆตัว"ห่อหมกไก่"จะส่งกลิ่นหอม
จากใบตองกล้วยและเครื่องแกง รสชาติไก่บ้านก็เหนียวๆหนึบๆพอเคี้ยวซึ่งไม่เหมือนเนื้อไก่เลี้ยงสมัยนี้ที่ค่อนข้างจะยุ่ยๆ โดยรวมก็จะ
ประมาณนี่!ที่ผมจะพยายามจะหาทานแต่แถวบ้านผมไม่มีทำกันแล้ว ส่วนขนมดั่งเดิม(ที่ไม่ได้ทาน)ก็มีหลายอย่างครับ!กลัวว่าจะกินพื้นที่
มากไปขอยกไปวันหน้าก็แล้วกัน.