ตอนเด็กๆฉันอยู่กับพ่อและแม่ที่กรุงเทพเท่าที่จำความได้มักมีผู้หญิงคนนึงมาเที่ยวเล่นที่บ้านกับลูกติดสองคนของเขาแล้ววันนึงแม่ก็พาฉันหนีไปอยู่ต่างจังหวัด จนมารู้ทีหลังว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียใหม่ของพ่อและเป็นเพื่อนของแม่ ตั้งแต่นั้นฉันก็ไม่ได้ติดต่อกับพ่ออีกเลย จนผ่านไปหกปีถึงได้มาบังเอิญเจอกันอีกครั้งแต่ตอนนั้นแม่เสียแล้วฉันดีใจมากที่ได้เจอพ่อพ่อมารับไปเที่ยวเล่นที่บ้านให้เงินบ้างเป็นบางครั้งแต่ก็ไม่ได้รับผิดชอบอะไร
ฉันที่ถูกแม่พาหนีไปอยู่ต่างจังหวัดต้องอาศัยอยู่กับตายายป้าสะใภ้และลุง ส่วนแม่ต้องคอยไปทำงานที่ต่างจังหวัดนานนานทีจะกลับบ้านตั้งแต่เด็กฉันต้องคอยทำงานบ้านทุกอย่างหนึ่งข้าวซักผ้าซักด้วยมือ ทั้งทั้งที่ฉันยังเด็กฉันคอยรับผิดชอบงานบ้านทุกอย่างอันไหนที่ทำแล้วไม่ถูกใจเหมือนจะโดนป้าตบตีหิวเสมอมือบ้างไหมแขวนเสื้อบ้างไหมเสียพริกบ้างแต่ฉันก็ต้องทน เพราะฉันไม่มีที่ไป จนยายเสียแม่เสียตาเสียคนที่ฉันรักทิ้งฉันไปหมดไม่มีใครคอยปกป้องฉันเวลาโดนป้าตบตีลุงยิ่งไม่ต้องพูดถึงไม่เคยปกป้องฉันสักครั้ง  ฉันเกือบโดนน้องชายเขาข่มขืนแต่ฉันมุดไปนอนใต้เตียงทั้งคืนจึงรอด ลูกชายป้าที่เคยสนิทกันพอเขาไปบวชเขาก็ชอบพาเพื่อนที่เป็นพระมานอนที่บ้าน ชอบเอาหนังโป๊มาดูที่บ้าน และที่ สุดมันหลอกเด็กแถวบ้านมามีอะไรด้วยในขณะที่มันห่มผ้าเหลือง ฉันเห็นเต็มสองตา หลังๆมันเริ่มปีนข้ามมาห้องฉันตอนฉันหลับ แต่ฉันก็สะดุ้งตื่นมันจึงเปิดประตูออกไป ทุกวันนี้ป้ากับลุงฉันไม่เคยรู้เรื่องน้องชายเขาและเรื่องลูกเขาที่ทำกับฉัน มีวันนึงฉันทะเลาะกับป้าหนักมากฉันเลยตะโดนออกไปว่า อะไรกูก็ผิดหมดที่ลูกชายไปกับเด็กข้างบ้านทำไมไม่เคยว่าป้ากับลุงก็ว่าฉันโกหกและขอห้ามพูดเรื่องนี้ให้ใครฟังกลับเขาจะมาเรียกค่าปรับ ฉันเหรื่อยๆมากๆไม่เคยมีความสุขสักครั้งที่อยู่ที่นั่นฉันคิดอนากฆ่าตัวตายตลอดอยากตายให้มันจบๆ ทำดีไม่เคยดีโดนตบตีตลอด จนวันนึงฉันตัดสินใจหนีออกบ้านตอนนั้นอายุประมาณ15กว่าๆ หนีไปอยู่ต่างอำเภอหางานทำแต่ก็ยังไปเรียนจนจบม.6 ตั้งแต่หนีออกมาฉันไม่เคยขอเงินเขาสักครั้ง เพราะอยู่กับเขาฉันได้เงินไปโรงเรียนแค่วันละ10บาทแค่นั้น หลังจากหนีออกมาสักพักก็ติดคำว่าบุญคุณค้ำขอก็มีให้เงินเยาใช้บ้าง จากที่เคยเรียกอีๆ จากนั้นก็เรียกว่าลูกตลอด หลังๆก็มีขอเงินเพิ่มขึ้นๆขอใช้หนี้นั่นนี่ก็พยายามให้ ไม่รู้กู้อะไรหนักหนาลูกหลานก็ไม่ได้เลี้ยง หลังๆขอให้ช่วยใช้หนี้ธกสเป็นแสน ทั้งที่บาทนึงเราก็ไม่ได้ใช้ด้วย ให้ไปใช้หนี้แต่ไม่เอาไปใช้หนี้เอาไปใช้อย่างอื่นโคตรเสียความรู้สึกให้เท่าไหร่ไม่เคยพอ ช่วงที่เราหนีออกมาแล้วนานๆทีกลับไปนอนบ้านก็มีกจะมีของหายบ่อยๆ กล้องถ่ายรูปหาย แหวนหาย นาฬิกาหาย เงินหาย จนไม่คิดอยากจะกลับไปอีก
จนทุกวันนี้อยากตัดก็ตัดไม่ขาดเพราะคำว่าบุญคุณ(ที่เลี้ยงมาเยี่ยงทาส)แต่จะให้กลับไปดีไปอยู่ด้วยคงทำไม่ได้ นี่ก็จะให้เราไปสร้างบ้านในรั้วเดียวกับเขา(อนาคตเราจะอึดอัดจนต้องทิ้งบ้านให้เขาไหม)
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไง จะตัดขาดไหมทั้งพ่อและป้า