คือแฟนเรากำลังเรียนอยู่มหาลัยปีสุดท้าย ปีสุดท้ายจะต้องมีการฝึกงาน1ปี แฟนเรามีความเครียดเกี่ยวกับการฝึกงานมากเพราะไปเจอสังคมที่ทำงานไม่ดีเลย ถูกแกล้งบ้าง ถูกใช้หนัก ถูกนินทาต่างๆ (แฟนเราเป็นคนคิดมาก)การเดินทางก็ไกล ค่าใช้จ่ายเยอะ พอเขาทนไม่ได้กับที่เดิม ก็ขออาจารย์ย้ายที่ฝึกงาน อาจารย์+บุคลากรนิสัยแย่มากพูดจาไม่ดี จริงๆเขาสามารถทำเรื่องย้ายที่ฝึกงานให้เราได้แต่เขาใช้คำพูดให้แฟนเราต้องดร็อปจนแฟนเราท้อมาก เพราะแฟนเราเคยดร็อปมา1ปีและได้มาเรียนต่อที่นี่จนปีสุดท้ายจะต้องจบแล้วแต่มาเจอคำพูดอาจารย์แบบนี้อีก แฟนเราก็โทรไปบอกแม่เขาว่าขอดร็อปได้มั้ย แม่เขาโมโหว่าทำไมถึงย้ายไม่ได้ ถึงกับต้องดร็อปเลยหรอ เลยเข้าไปคุยที่มหาลัยกับอาจารย์ อาจารย์เถียงไปๆมาๆ และมีคำพูดนึงพูดกับแม่แฟนเราว่า “คุณแม่ช่วยดูลูกคุณแม่ด้วยนะคะ” เรา แฟน แม่แฟน งง กับคำๆนี้มากว่าแฟนเราไปทำอะไร จนแม่แฟนเราโมโหมากเลยบอกอาจารย์ว่า ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ต้องให้คุยกับอธิการมั้ย หลังจากนั้นทางนั้นจึงทำเรื่องย้ายให้ (ตอนนี้อาจารย์ก็จับตาดูแฟนเราหนักมาก) พอได้ที่ทำงานใหม่แฟนเราก็เจอสังคมที่ทำงานแบบเดิมแต่เป็นบางคน (สำหรับเราคิดว่าสังคมที่ทำงานทุกที่เป็นแบบนี้หมด การอิจฉา นินทามีทุกที่ เพราะเราเคยเป็นเด็กที่เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยตั้งแต่สมัยปวช.แล้ว) แต่แฟนเราเป็นคนที่คิดมากๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆ จนเครียดลงกระเพาะ (ก่อนหน้าแฟนเราเคยเป็นโรคซึมเศร้าแต่หายแล้วแต่ตอนนั้นยังไม่ได้คบกัน) จนตอนนี้เขาได้ไปหาหมอ ตรวจพบว่าอาการเดิมๆกลับมาอีก(โรคซึมเศร้า) เราอยากให้เพื่อนๆให้คำแนะนำเราหน่อยว่าเราควรใช้คำพูดอะไรกับเขาบ้างและคำพูดแบบไหนที่ไม่ควรใช้ และวิธีช่วยให้เขาหายเร็วๆขึ้น ให้เขามีความสุข เรากับแฟนเจอกันอาทิตย์ละ1-2วัน บางอาทิตย์อาจไม่ได้เจอกัน ขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ