ตามหัวข้อเลยค่ะ
จริงๆแล้วเราเป็นคนตรงๆ เปิดเผย มีเพื่อน มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป จนกระทั่งเข้ามหาลัย เราถูกเพื่อนแบนด้วยเหตุผลที่ไม่สมเหตุผล เราถูกเพื่อนนินทา เป็นกลุ่มเพื่อนสนิท(หนึ่งในนั้นคือคนที่เราไม่ถูกชะตา นางก็ไม่ชอบเรา แต่ยังไงเราก็คือกลุ่มเดียวกัน) เราไม่เคยหาเรื่องใครก่อน ไม่ชอบหาเรื่องใส่ตัวด้วย หลังถูกเพื่อนนินทาว่าลับหลัง เราก็เริ่มเก็บตัว ไม่ค่อยพูด จากนั้นทนไม่ไหวก็ย้ายมหาลัย คิดว่าทุกอย่างจะดี เราพยายามทำตัวร่าเริงแบบเมื่อก่อน สุดท้ายก็ฝืน เราไม่กล้าเข้าหาคนอื่น เรียนเสร็จตรงกลับห้อง ว่างกลับห้อง เสาร์อาทิตย์ไม่ออกไปไหน เรามีงานอดิเรก เราชอบอ่านนิยายและเขียนนิยาย เราเริ่มเบื่อ ชีวิตเราเริ่มน่าเบื่อ เรามองเห็นจุดที่ต่ำต้อยของตัวเอง รู้สึกแย่ เสียใจ เราอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เหงามาก แต่ในใจกลับรู้สึกว่านี้เป็นการดีที่สุด เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ 
อาการแบบนี้ เรียกว่า ซึมเศร้ารึเปล่า?
จริงๆแล้วเราเป็นคนตรงๆ เปิดเผย มีเพื่อน มีชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไป จนกระทั่งเข้ามหาลัย เราถูกเพื่อนแบนด้วยเหตุผลที่ไม่สมเหตุผล เราถูกเพื่อนนินทา เป็นกลุ่มเพื่อนสนิท(หนึ่งในนั้นคือคนที่เราไม่ถูกชะตา นางก็ไม่ชอบเรา แต่ยังไงเราก็คือกลุ่มเดียวกัน) เราไม่เคยหาเรื่องใครก่อน ไม่ชอบหาเรื่องใส่ตัวด้วย หลังถูกเพื่อนนินทาว่าลับหลัง เราก็เริ่มเก็บตัว ไม่ค่อยพูด จากนั้นทนไม่ไหวก็ย้ายมหาลัย คิดว่าทุกอย่างจะดี เราพยายามทำตัวร่าเริงแบบเมื่อก่อน สุดท้ายก็ฝืน เราไม่กล้าเข้าหาคนอื่น เรียนเสร็จตรงกลับห้อง ว่างกลับห้อง เสาร์อาทิตย์ไม่ออกไปไหน เรามีงานอดิเรก เราชอบอ่านนิยายและเขียนนิยาย เราเริ่มเบื่อ ชีวิตเราเริ่มน่าเบื่อ เรามองเห็นจุดที่ต่ำต้อยของตัวเอง รู้สึกแย่ เสียใจ เราอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เหงามาก แต่ในใจกลับรู้สึกว่านี้เป็นการดีที่สุด เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้