ทำไมคนเอเชียถึงมีชีวิตอยู่กับการกินครับ ผมรู้สึกว่าคนเอเชียในหลาย ๆ ชาติดูมีบางอย่างคล้าย ๆ กัน คือมีชีวิตอยู่กับการกิน เพราะเวลานึกถึงอาหารก็จะนึกถึงเอเชีย  สตรีทฟู๊ด ร้านอาหารประเภทบุ๊ฟเฟ่ต์ ร้านหมูกระทะ คาราโอเกะ ดูสิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นการใช้เวลาไปกับการกิน อีกทั้งการกินยังหมายถึงการเข้าสังคมของคนเอเชียด้วย การมีตติ้ง พบปะพูดคุย สังสรรค์ ทุกกิจกรรมสามารถเกิดขึ้นได้ควบคู่ไปกับการกิน ในขณะที่ทางฝรั่งหรือทางตะวันตกก็พอเห็นได้บ้าง แต่ผมรู้สึกว่าไม่ค่อยมีบรรยากาศเกี่ยวกับการกินแบบเอเชียสักเท่าไหร่ ยกเว้นบริเวณยุโรปใต้หรือตะวันออกซึ่งก็ยังพอมีเค้าให้เห็นได้บ้าง

ทีนี้สิ่งที่ทำให้ผมสนใจเรื่องนี้แล้วแบ่งแยกคนออกเป็นสองกลุ่มคือเอเชียกับตะวันตกคือ คนเอเชียที่ตัว รูปร่างเล็กกว่าชาวตะวันตกมาก แต่กลับทานอาหารที่ค่อนข้างหลากหลายแล้วก็ปริมาณที่เยอะมาก อีกทั้งสามารถทานได้ตลอดเวลา  มีคนบอกว่าฝรั่งทานน้อยครั้ง แต่ครั้งนึงนั้นทานในปริมาณที่เยอะกว่าคนเอเชีย ซึ่งจากประสบการและที่สังเกตเห็นก็คือยังไงฝรั่งก็ทานน้อยกว่าอยู่ดีอะครับ  เช่นมื้อเช้าตามโรงแรม ฝรั่งอาจตะทานขนมปังปิ้ง ผลไม้สักเล็กน้อย แต่คนเอเชียนอกจากทานขนมปังปิ้งแล้วยังสามารถทานอาหารได้อีกหลาย ๆ อย่าง ๆ เลือกเอาตามที่อยากกิน ผมมองว่ามันเป็นความสุขแบบเอเชีย ๆ ซึ่งผมก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมกลุ่มชาวมองโกลอยด์ถึงได้มีลักษณะคล้าย ๆ กันแบบนี้ ไม่ว่าจะไทย ญี่ปุ่น เกาหลี จีน อินโด มาเลย์ สิงคโปร์(ประเทศที่ทุกอย่างดูเร่งรีบเคร่งครัดขนาดนี้ก็ยังหนีไม่พ้นกับเรื่องของอาหาร)  ส่วนตัวผมรู้สึกว่าความนิยมชมชอบในอาหารดูเหมือนจะมีแต่คนเอเชียจริง ๆ อย่างฝรั่งมาเที่ยวเมืองไทย ผมก็รู้สึกว่าเค้าไม่ได้ว้าวอะไรมากนักกับสตรีทฟู๊ด หรืออาหารที่หลากหลาย หากมองแบบรวม ๆ อะนะครับ เพราะสุดท้ายแล้วก็ดูเค้าก็ทานน้อย ๆ อยู่ดี

ปล. นี่เป็นความรู้สึกของผมจากประสบการณ์ที่ผมมี ทั้งหมดนี้ผมไม่ได้อยากจะ stereotype อะไรมากนัก เพียงแต่เป็นความรู้สึกจากประสบการณ์เฉพาะตัวที่มีอยู่  ผมจึงรู้สึกสงสัยแล้วก็อยากให้คนอื่นลองเล่าประสบการณ์และความคิดของตัวเองดูครับ  ผมอยากรู้ เพราะบางครั้งผมเองก็ไม่ได้คลุกคลีกับฝรั่งมากนักสักเท่าไหร่