ที่ว่ามานี่คือตาค่ะ(ไม่ใช่ตาแท้ๆนะคะ) เนื่องด้วยแกเนี่ยป่วยค่ะก็อยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไร แกเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อกับคนในครอบครัวเลย ซื้ออะไรมากิน ก็กินคนเดียว ไม่แบ่งลูกหลาน แต่การกินของแกคือ กินแบบแอบๆ เพื่อไม่ให้ลูกหลานเห็นแล้วคิดว่าจะแย่งค่ะ หลังมานี้ แกป่วย ออกไปหาไรกินเองไม่ได้ น้องสาวแก(ยายเรา)ก็ต้องหาอะไรมาให้กินตลอดเลย แต่แกก็ไม่สำนึกบุญคุณที่ยายซื้อไอนู่นไอนี่ไม่ให้กิน ยายเราทำให้ทุกอย่างเลยค่ะ ช่วงไม่สบายแรกๆก็อาบน้ำให้ ไปหาหมอด้วย นู้นนี่นั่น พอหาหมอมาเริ่มหาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ (แกเป็นโรคตับค่ะ) เราก็ไม่ได้อะไรเห็นป่วย แต่พักหลังเริ่มทำตัวแปลกๆเช่น ชอบมอง อาจจะปกติ แต่มันไม่ปกติที่ว่า (คือบ้านเราเป็นบ้านไม้2ชั้น ของบนก็จะมีห้อง แต่ข้างล่างจะโล่งๆนะคะ) พอเราอาบน้ำเสร็จก็จะมาแต่งตัวข้างล่าง เขาก็จะมอง มองแบบไม่เลิกเลย คือเราก็แต่งตัวอ่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมองเลย มองตอนกิน จนเราพูดว่า มองขนาดนี้ กินไหม มากินไหม หรือบางที่ตอนเช้าเรานอนแบบไม่ได้ใส่เสื้อใน ตอนเดินผ่านเขาก็มอง แต่มองแบบต่ำๆ เหมือนมองหน้าอกอ่ะค่ะ มีวีรกรรมเขาอีกมากมายเลยค่ะ แต่ขอพูดแค่นี้ นี่แค่ส่วนน้อยนะคะ เราก็ด่าเขาในใจตลอด บางทีก็ทำเป็นพูดกัดๆแซะๆ มองแรงบ้าง เบะปากใส่บ้าง จะบาปไหมคะT^T

ปล.ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ