สวัสดีค่ะเรามีปัญหาครอบครัวอยากปรึกษาค่ะ เราอายุ35ปี เพิ่งคลอดลูกได้4เดือนกว่า เราทำงานในห้างเงินเดือนหมื่นกว่าบาท อาศัยอยู่บ้านสามี อยู่กัน2คน สามีไม่ทำงาน เราปล่อยเงินกู้แถวบ้านด้วยให้เค้าคอยเก็บให้ เลยคิดว่าช่างมันเค้าไม่ทำงานก็ไม่เป็นไร เราไม่มีพ่อแม่ไม่มีบ้าน เวลาทะเลาะกันเราต้องยอมเพราะไม่มีที่ไป เคยจะไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่พ้นสักทีตั้งแต่ยังไม่มีลูก จนตอนนี้มีลูกแล้วยิ่งลำบากเลย ปีหลังๆมานี้ สามีออกลายมาก ที่จริงเค้าก็เป็นแบบนี้มานานแล้วแหละ เพียงแต่เราไม่รู้ เค้าติดยา ติดการพนันออนไลน์ โกหกทุกคำที่พ่นออกจากปาก ไม่ทำงานทำการ สร้างหนี้สร้างสินให้ตลอดเวลา จากหนี้ไม่มาก กลายเป็นหนี้เพิ่มมามากมาย เราต้องตามชดใช้ เมื่อก่อนตอนไม่มีเมีย แม่คอยตามชดใช้ให้ ตอนนี้กรรมมาตกกับเรา เรามีรถยนต์คันนึงผ่อนเหลือ10เดือนแล้ว ขายคันเก่าของเค้ามาดาวน์ไม่กี่บาท แต่เราผ่อนเองทุกบาท ภาระมากมายในบ้านไม่เคยรับรู้ เราต้องรับผิดชอบเองทั้งหมด ทะเลาะกันทำร้ายร่างกาย ตอนท้องยังดีหน่อยไม่ทำแต่ก็ทำร้ายจิตใจเราตลอด แอบเอาเงินเราไปเล่นพนัน จนเราไม่ได้ผ่อนรถ เรามีตู้หยอดเหรียญมันก็แอบไขเอาหมด มันเอาทุกอย่าง ร้ายที่สุดแอบเรารถยนต์ไปจำนำเถื่อน เราไม่มีรถไปทำงาน ให้โอกาสมาครั้งที่ร้อยได้แล้วมั้ง ตอนท้องเราเครียดมากจนคลอดก่อนกำหนด ก่อนคลอดนอนรพ.หลายวัน มันก็มาดูแลดี เปลี่ยนแพมเพิส เช็ดขี้เยี่ยวให้ เวลามันดีมันก็ดีนะ เมื่อก่อนมันก็ดี เราก็รักมันแหละ แต่ปีหลังๆมันไม่ใช่อ่ะ มันโคตรเลวอ่ะ วันที่จะคลอดลูกมันยังเอาเงินที่จะคลอดลูกไปเล่นพนัน แต่มันไม่ให้เรารู้ แล้ววันนั้นคือวุ่นวายมาก คือมันต้องทำเองทุกอย่างในรพ. ไหนจะลูกไหนจะเมีย ต้องคอยเดินเอกสาร มันก็ภูมิใจจังว่ามันดี ผัวคนอื่นไม่เห็นทำได้แบบนี้เลย พอจะจ่ายตังค่าคลอดมันก็ไปยืมแม่มัน พอเรารู้เราโวยวาย มันเตะเราทั้งที่เราเพิ่งผ่าคลอดเมื่อวาน คิดดู ว่ามันเลวขนาดไหน เราทนมาก ทนยิ่งกว่าควาย ร้องไห้ทุกวัน ไม่เคยมีความสุข เราเหนื่อยต้องเฝ้าลูกอยู่รพ.3เดือน มันก็คอยส่งข้าวส่งน้ำ ส่งเสื้อผ้าให้ แต่มันก็ทำร้ายเราเวลาทะเลาะตลอด เราพยายามเงียบไม่มีปากเสียง ไม่ให้ทะเลาะกัน แต่มันยิ่งได้ใจ ทั้งที่เราเหนื่อยมากมันก็ยังสร้างปัญหาให้เราไม่หยุดหย่อน พอลูกออกจากรพ.มาอยู่บ้าน แรกๆมันก็ช่วยเลี้ยงดี แต่พอมันขาดยา มันเสียพนัน มันก็หงุดหงิด มันก็ไม่ทำ อะไรสักอย่าง พอเราว่ามันก็ด่าแบบเจ็บๆหยาบคายมากๆ ตวาดเราจนลูกตกใจร้องจ้า ของเล่นลูกเราเพิ่งซื้อมาลูกไม่ทันได้เล่นมันก็เขวี้ยงจนพัง ข้าวของในบ้านมันทำพังจะหมดล่ะ ล่าสุดก็ไมโครเวฟ เวลาเราไม่ยอมเราก็เจ็บตัวตลอด เราพยายามหาวิธีที่จะอยู่กับมันอย่างสันติให้ได้ แต่ก็ไม่เป็นผล เราอยากเปิดใจคุยกับมันแต่มันไม่คุย ไม่รับฟัง ตวาดไล่เราอีก มันทำเหมือนเราไม่ใช่เมียมัน พอเราต้องกลับไปทำงานเรายิ่งเหนื่อยขึ้นไปอีก กลางวันทำงาน พักเที่ยงกลับไปปั๊มนมให้ลูก กลางคืนเลี้ยงลูก ทำงานบ้านสารพัด มันนอนสบาย อ้างว่าอยากเลิกยาต้องนอน เราให้มันนอน แช่งทุกวันให้มันตายไปเลยยิ่งดี ดีที่กลางวันแม่ยายเลี้ยงลูกให้ บางวันมันอารมณ์ดีมันเลี้ยงเอง แต่พอเราทำไรไม่ได้ดั่งใจมันมันโมโหจะเขวี้ยงลูก เราหัวใจแทบสลาย เรารู้ว่าถ้ายังอยู่กับมันลูกต้องเป็นเด็กมีปัญหา เราอยากเลิกเคยขอเลิกดีๆมันไม่ยอมให้ลูกให้รถให้ไปแต่ตัว เราไม่ยอมทิ้งลูกไว้กับมันแน่ มันดูถูกเราทุกอย่างว่ามีแต่ตัวจะเลี้ยงลูกได้งัย อยู่กับมันอย่างน้อยแม่มันก็มีสมบัติมีที่มีทาง เราทนมากๆ จนเพื่อนๆเราไม่คบเราแล้ว เพราะมีผัว ๆไม่ยอมเลิกสักที เราเคยคิดอยากฆ่ามันให้ตาย ก็กลัวติดคุกไม่ได้เลี้ยงลูกอีก เราอยากหนีไปมากๆ อยากพาลูกหนีไปแต่ไม่มีเงิน ไม่มีหนทาง กลัวมันไปอาละวาดกับญาติพี่น้องเรา กลัวมันตามไปเอาลูกคืน ขนาดตอนไม่มีลูกยังเลิกไม่ได้ แล้วมีลูกยิ่งยากไปอีก ตอนนี้เราคิดจะลาออกจากงานเพื่อให้ได้เงินสำรองเลี้ยงชีพประมาณสองแสน แล้วหนีไปตั้งตัวที่อื่น แต่คงทำแบบหุนหันพลันแล่นไม่ได้ ต้องใช้เวลา เตรียมตัวให้พร้อมแล้วค่อยไป จะได้ไม่ลำบากเกินไป กลัวลำบากมากๆ เราเคยชินกับชีวิตแบบนี้มานาน แต่ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากตายก็ห่วงลูก มีทางเดียวคือหนี ใครพอจะชี้แนะแนวทางให้เราได้บ้างค่ะ เราเหนื่อยเหลือเกิน ความเลวมันมีอีกเยอะ9ปีที่อยู่กันมาคงเล่าไม่หมด ความดีมันก็มีแต่น้อยมาก ทุกข์มากกว่าสุข ดีอย่างเดียวไม่เจ้าชู้ เราเคยคิดว่ามันรักเรา สงสัยเราเอาหัวแม่ตีนคิดสินะ เราโง่มากๆ ตามมันไม่ทันเลย มันสันดานโจรทุกอย่าง เราเพิ่งมาหูตาสว่างแต่ก็อดทนมาตลอด ทั้งรู้ว่ามันไม่ดีขึ้นมีแต่เลวลง แต่เพราะไม่มีที่ไป กลัวเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ไหว กลัวลำบาก เรามันขี้ขลาด ทำไมต้องกลัวกับการเริ่มต้นใหม่ ถ้าพาลูกหนีไปกลัวมันไม่ยอม มันคงคิดถึงลูกสงสารมันอีก ดูซิเรายังสงสารมันทั้งที่มันเลวมากๆ เราเหนื่อย ท้อ จัง หนทางมืดมนเหลือเกิน เราปรึกษาใครได้บ้าง มีใครหรือองค์กรอะไรจะช่วยเราได้บ้าง ขอบคุณมากๆค่ะ