เราก็เป็นแบบนี้เหมือนกันค่ะ คืออยู่ดีๆความทรงจำน่าอายพวกนั้นมันก็แวบขึ้นมาในหัวแบบไม่มีอะไรไปกระตุ้นเลย แล้วเราก็จะรู้สึกแย่+คิดมาก+นอนไม่หลับ เป็นแบบนี้บ่อยมากเลยค่ะ แล้วพอเป็นแบบนี้เราจะเรียกชื่อน้อง หรือใครก็ได้ที่อยู่ใกล้ๆตัว แต่ส่วนมากจะเป็นน้องสาว พอความคิดพวกนั้นมันเข้ามาในหัวปุ๊บปากเราก็คือเรียกชื่อน้องไปแล้ว แล้วพอน้องถามว่ามีไีร เราก็กลับมานั่งคิดอีกทีว่าเราไปเรียกมันทำไม เป็นแบบนี้ทุกครั้ง แต่บางครั้งพอเราเรียกน้องแล้วน้องถามว่ามีไร เราจะพยามหาเรื่องมาคุยกับน้องหรือคนที่เราเรียก เหมือนเป็นการเปลี่ยนเรื่องอ่ะค่ะ พอคิดเรื่องที่จะคุยออกก็พูดก็ถามไป แล้วอยู่ดีๆก็ลืมความคิดในหัวที่เราเคยคิดมาก่อนหน้านี้ไปหมดเลย ผีเข้าผีออกค่ะ บางคนบอกว่าเรานี่ท่าจะบ้า แต่บางทีเราก็เปิดเพลงที่ชอบฟัง ดูซีรี่ย์ไปเพลินๆ เดี๋ยวมันก็จะเอาความคิดพวกนั้นออกไปโดยอัตโนมัตเองค่ะ หาอะไรแล้วพยายามโฟกัสกับมันมันจะค่อยๆลืมไปเองค่ะ