สวัสดีค่ะ ตอนนี้จขกท.อยู่ม.3นะคะ เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เหตุเพราะว่าเมื่อหลายปีที่แล้ว พ่อกับแม่เราทำงานที่สระบุรีเพราะพ่อเราเป็นคนสระบุรีแต่แม่เป็นคนขอนแก่น แม่เราทำงานร้านอาหารที่มีน้าของแม่เป็นเจ้าของค่ะ ซึ่งยายเขาเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กเลยแล้วก็เป็นคนส่งเราเรียน การที่เขาเลี้ยงดูเราเป็นการเลี้ยงดูที่เขาจะตีกรอบให้เรา ทุกครั้งที่เราทำผิด เขาก็จะด่าเราสารพัดเลยค่ะ ตอนเรา10ขวบเขาเคยด่าเราว่าอีด-ก แม่เราก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ค่ะ ถ้าแม่เราช่วยหรือเราพูดอะไรนิดหน่อยเขาก็บอกว่าจะไปตายที่ไหนก็ไป เราเตอแบบนี้มาตั้ง7-8ปีเลยค่ะแต่เราก็ทน แล้วก็ตอนเรา10ขวบ พ่อกับแม่เรามีปัญหากันค่ะ คืนนั้นแม่เราออกไปงานฟาร์มที่จัดขึ้นประจำปีที่สระบุรีแต่พ่อเราไม่ได้ไป เรากับลูกพี่ลูกน้องเลยไปอาบน้ำที่ห้องของพ่อค่ะ น้องอาบเสร็จก่อนเราเลยอาบทีหลัง ตอนที่เราเข้าไปในห้องน้ำเราถอดออกแค่เสื้อค่ะ พอสักพักก็ได้ยินเสียงพ่อเคาะประตูบอกว่าให้หยิบแป้งให้ เราก็เอาผ้าเช็ดตัวมาห่มไว้แล้วก็เปิดประตูหยิบแป้งให้พ่อ แต่พ่อเราก็ผลักประตูเข้ามา พ่อเราไม่ได้ใส่เสื้อผ้า เราตกใจมากเลยบอกพ่อว่าเราจะออกไปข้างนอกแต่พ่อก็ห้ามให้เราออกไป บอกว่าถ้าร้องพ่อจะฆ่าเรา เราไม่ยอมพ่อก็เลยปิดปากเราไว้ ตอนนั้นมันนานมากเลยค่ะรู้สึกเหมือนจะตายเลยแต่เขาก็ปล่อยเราออก เหตุการณ์วันนั้นทำให้เราเกลียดพ่อแท้ๆของเรามากๆและทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ มันผ่านมานานแล้วแต่เราก็ลืมมันไม่ได้จริงๆค่ะ เราไม่กลัวบาปเลยที่เราเกลียดเขา เราอยากรู้ว่าถ้าคนอ่านเจอในสิ่งที่เราเจอ จะทำยังไงกันบ้างคะ