แม่เราจะเป็นประเภทที่แบบ
-จะถูกจะผิด ขอให้ได้ตะคอก ได้ด่าก่อนเสมอ พอรู้ว่าตัวเองผิดก็จะทำแบบ หืมมม ไม่น่าเลย อะไรอย่างงี้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นด่าเราแบบเหมือนเราผิดมากๆที่สุดในโลกใบนี้เลยอะค่ะ
-เวลาทำอะไรแม่จะชอบตรวจโทรศัพท์ทุกคน (พ่อก็โดน เราก็โดน แต่ไม่มีใครตรวจโทรศัพท์แกบ้างเลย) ตรวจในที่นี้ไม่ใช่การขอดูโทศัพท์ แต่จะทำทุกวิถีทางที่มีโอกาส เช่น เรารีบเอาขยะไปทิ้ง ชาร์จแบตไว้ก่อนไปแล้วไม่ทันสังเกตว่าโทรศัพท์เปิดอยู่ แม่ก็จะใช้เวลาอันน้อยนิดมาเปิดดูโทรศัพท์เรา แกลลอรี่ โน้ตข้อมูล ซึ่งในนั้นยอมรับว่าเหมือนไดอารี่เล่มใหญ่ใบนึงเลย แต่มันถูกเปิดอ่านหมด เรื่องเพื่อน เรื่องงาน เรื่องทัศนคติที่มีต่อแม่ เรื่องความคิดวันนี้คิดจะทำอะไร ที่ผ่านมาผิดพลาดอะไรมาบ้าง แอบชอบใคร
-เวลาที่นางเปิดอ่านเสร็จทุกเรื่องที่แบบเราไม่จำเป็นต้องบอกคนอื่นอะ ว่าวันนี้ชั้นมีปัญหาแบบนี้แบบนั้น หรือว่ารู้สึกกะใครแบบไหน (อย่ามาอ้างว่าแม่ห่วงนะ)อีกใจอาจจะเป็นแบบนั้นแต่นี่พยายามจับผิดว่ามีอะไรบ้างที่ยังไม่บอก บอกเลยค่ะ เราอึดอัด กดดัน ไม่มีความสุข เคยอยากตายด้วยนะ เพราะไม่รู้จะหนีจากความจับผิดนี้ยังไง แม่อยากรู้ตลอด ทุกเรื่อง แต่ไม่เคยถามเราต่อหน้า ไม่เคยคุยว่าลูกเรื่องนี้เป็นยังไง พอรู้ก็จะมาบ่นเรา มากดดันเราว่าอย่าทำแบบนี้ ห้ามมีความคิดแบบนี้ ทำไมคิดกะคนนั้นแบบนี้ คิดกะแม่แบบนี้หรอ ทุกคนว่ามันเหมือนจะดีถ้าแม่รู้จะได้แก้ปัญหาป่าวจ้า!!!!!!! พวกเธอไม่รู้จักแม่ฉัน แม่ต้องการรู้ทันคนอื่นและดุด่าว่าเขาแค่นั้น (แต่ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าแม่รู้สึกยังไง เรื่องแฟนกิ้กเป็นยังไง แต่นางดูของพ่อได้นะ) ไม่ได้มาเปลี่ยนตัวตนเพื่อลูกอะไรยังไงนะ เวลาทะเลาะกันก็สักแต่ว่าจะด่าอย่างเดียว ลามปามไปทั่วน่ารำคาญ
-เราโกรธและอึดอัด อยากร้องไห้ทุกครั้งเวลาแม่ดุด่าเราในเรื่องที่รู้มาจากโน้ตซึ่งบางเรื่องมันผ่านมานานมากๆแล้วแต่พึ่งมารู้ไรเงี้ยะ เรามองว่าสิทธิมนุษยชนเป็นเรื่องสำคัญ เราเป็นลูกแล้วยังไงหรอ เท่ากับว่าเราต้องยอมแม่ด่าตลอดฟรีๆ เถียงอะไรไม่ได้ ทั้งๆที่การกระทำเราไม่ได้ทำอะไรผิดอะ เราก็เป็นคนมั้ยอะ มีจิตใจ รู้จักโกรธ เสียใจอะ แต่เราทำอะไรไม่ได้เพียงเพราะคนทั่วไปถือว่าถ้าเถียงพ่อแม่จะบาปตกนรกเป็นเปรตไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด
พ่อแม่เป็นคนให้กำเนิดห้ามด่า ต้องทนโดนด่าอย่างเดียว ต้องเป็นคนดีที่ต้องยอมทุกอย่าง แม่เราไม่สมควรโดนแบบนี้ด้วยซ้ำอะ
คนเรายึดติดเกินไปรึเปล่าอะคะ บางทีแกต้องรู้บ้างว่าแกอะผิด จะมาทำตัวพยายามถูกไม่ได้มันตลกอะค่ะ เราเคยปรี้ดแตกด้วยนะแต่นานๆครั้ง แกก็ไม่คุยกะเราไป3วันเลย ช่วงนั้นรู้สึกดีมาก มันเหมือนได้ปลดปล่อย ละแกก็มาถามเราอีกละเราอยากออกไปอยู่คนเดียว พ่อเราไม่เคยทำให้เรารู้สึกแบบนี้เลย ตอนนี้แม่เป็นคนที่เราและพ่อรู้สึกไม่ต้องการมาก วันไหนเดินมาเห็นหน้าตอนกินข้าวอยู่วันนั้นเตรียมอิ่มได้เลย หาเรื่องทะเลาะกะพ่อตลอด
-เราอึดอัด จนอยากหนีให้ไกลการตื่นนอน เราเคยขอความช่วยเหลือตามสายต่างๆที่เขามีไว้โทรคุยกะจิตแพทย์ แต่อย่าไปเชื่อค่ะ เราโทรทั้งวัน100กว่าสาย ไม่เคยมีว่างสักครั้ง ช่วยอะไรไม่ได้ สุดท้ายเราก็ต้องคุยกะแฟนเราให้เค้าปลอบเรา เพราะเราต่างเจอปัญหาเดียวกัน ตอนนี้คือแฟนเป็นทุกอย่างมากๆ(เรากะแฟนอายุ18ปี)เราเคยวางแผนอนาคตด้วยกันกะแฟนว่าเราจะเป็นแบบนั้นให้ได้เราจะมีแบบนี้ บ้านหลังนี้ รถแบบนี้ มีลูกกี่คน พอแม่เรามาอ่าเจอด่าใหญ่เลยจ้า เออออออ แค่คิดก็ไม่มีสิทธิ์แล้วอะเรากะแฟนไม่ได้เจอกันบ่อย เรื่องท้องก่อนไวตัดไปได้เลยจ่ะ
ทั้งหมดทั้งมวลเราต้องการกำลังใจจากใครที่เข้าใจจริงๆอะ อย่ามาซ้ำเติมกันเลยนะคะเราจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว เห็นข่าวลูกด่าแม่ ทำล้ายร่างกายคนในครอบครัวก็บ่อย แต่เราไม่เคยทำสักครั้งขนาดคิดแล้วมีความคิดในใจยังทำไม่ได้เลย เราอ่านหนังสือเลี้ยงเด็กหนักมาก เราคิดว่าถ้าพ่อแม่เลี้ยงเราดี เราจะไม่มีปัญหาแบบนี้หรอกนะคะ ฝากไว้ให้คิด
เมื่อแม่ด่าลูกแต่ลูกไม่ได้ทำอะไรผิด มีวิธีจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงคะ
-จะถูกจะผิด ขอให้ได้ตะคอก ได้ด่าก่อนเสมอ พอรู้ว่าตัวเองผิดก็จะทำแบบ หืมมม ไม่น่าเลย อะไรอย่างงี้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นด่าเราแบบเหมือนเราผิดมากๆที่สุดในโลกใบนี้เลยอะค่ะ
-เวลาทำอะไรแม่จะชอบตรวจโทรศัพท์ทุกคน (พ่อก็โดน เราก็โดน แต่ไม่มีใครตรวจโทรศัพท์แกบ้างเลย) ตรวจในที่นี้ไม่ใช่การขอดูโทศัพท์ แต่จะทำทุกวิถีทางที่มีโอกาส เช่น เรารีบเอาขยะไปทิ้ง ชาร์จแบตไว้ก่อนไปแล้วไม่ทันสังเกตว่าโทรศัพท์เปิดอยู่ แม่ก็จะใช้เวลาอันน้อยนิดมาเปิดดูโทรศัพท์เรา แกลลอรี่ โน้ตข้อมูล ซึ่งในนั้นยอมรับว่าเหมือนไดอารี่เล่มใหญ่ใบนึงเลย แต่มันถูกเปิดอ่านหมด เรื่องเพื่อน เรื่องงาน เรื่องทัศนคติที่มีต่อแม่ เรื่องความคิดวันนี้คิดจะทำอะไร ที่ผ่านมาผิดพลาดอะไรมาบ้าง แอบชอบใคร
-เวลาที่นางเปิดอ่านเสร็จทุกเรื่องที่แบบเราไม่จำเป็นต้องบอกคนอื่นอะ ว่าวันนี้ชั้นมีปัญหาแบบนี้แบบนั้น หรือว่ารู้สึกกะใครแบบไหน (อย่ามาอ้างว่าแม่ห่วงนะ)อีกใจอาจจะเป็นแบบนั้นแต่นี่พยายามจับผิดว่ามีอะไรบ้างที่ยังไม่บอก บอกเลยค่ะ เราอึดอัด กดดัน ไม่มีความสุข เคยอยากตายด้วยนะ เพราะไม่รู้จะหนีจากความจับผิดนี้ยังไง แม่อยากรู้ตลอด ทุกเรื่อง แต่ไม่เคยถามเราต่อหน้า ไม่เคยคุยว่าลูกเรื่องนี้เป็นยังไง พอรู้ก็จะมาบ่นเรา มากดดันเราว่าอย่าทำแบบนี้ ห้ามมีความคิดแบบนี้ ทำไมคิดกะคนนั้นแบบนี้ คิดกะแม่แบบนี้หรอ ทุกคนว่ามันเหมือนจะดีถ้าแม่รู้จะได้แก้ปัญหาป่าวจ้า!!!!!!! พวกเธอไม่รู้จักแม่ฉัน แม่ต้องการรู้ทันคนอื่นและดุด่าว่าเขาแค่นั้น (แต่ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าแม่รู้สึกยังไง เรื่องแฟนกิ้กเป็นยังไง แต่นางดูของพ่อได้นะ) ไม่ได้มาเปลี่ยนตัวตนเพื่อลูกอะไรยังไงนะ เวลาทะเลาะกันก็สักแต่ว่าจะด่าอย่างเดียว ลามปามไปทั่วน่ารำคาญ
-เราโกรธและอึดอัด อยากร้องไห้ทุกครั้งเวลาแม่ดุด่าเราในเรื่องที่รู้มาจากโน้ตซึ่งบางเรื่องมันผ่านมานานมากๆแล้วแต่พึ่งมารู้ไรเงี้ยะ เรามองว่าสิทธิมนุษยชนเป็นเรื่องสำคัญ เราเป็นลูกแล้วยังไงหรอ เท่ากับว่าเราต้องยอมแม่ด่าตลอดฟรีๆ เถียงอะไรไม่ได้ ทั้งๆที่การกระทำเราไม่ได้ทำอะไรผิดอะ เราก็เป็นคนมั้ยอะ มีจิตใจ รู้จักโกรธ เสียใจอะ แต่เราทำอะไรไม่ได้เพียงเพราะคนทั่วไปถือว่าถ้าเถียงพ่อแม่จะบาปตกนรกเป็นเปรตไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด
พ่อแม่เป็นคนให้กำเนิดห้ามด่า ต้องทนโดนด่าอย่างเดียว ต้องเป็นคนดีที่ต้องยอมทุกอย่าง แม่เราไม่สมควรโดนแบบนี้ด้วยซ้ำอะ
คนเรายึดติดเกินไปรึเปล่าอะคะ บางทีแกต้องรู้บ้างว่าแกอะผิด จะมาทำตัวพยายามถูกไม่ได้มันตลกอะค่ะ เราเคยปรี้ดแตกด้วยนะแต่นานๆครั้ง แกก็ไม่คุยกะเราไป3วันเลย ช่วงนั้นรู้สึกดีมาก มันเหมือนได้ปลดปล่อย ละแกก็มาถามเราอีกละเราอยากออกไปอยู่คนเดียว พ่อเราไม่เคยทำให้เรารู้สึกแบบนี้เลย ตอนนี้แม่เป็นคนที่เราและพ่อรู้สึกไม่ต้องการมาก วันไหนเดินมาเห็นหน้าตอนกินข้าวอยู่วันนั้นเตรียมอิ่มได้เลย หาเรื่องทะเลาะกะพ่อตลอด
-เราอึดอัด จนอยากหนีให้ไกลการตื่นนอน เราเคยขอความช่วยเหลือตามสายต่างๆที่เขามีไว้โทรคุยกะจิตแพทย์ แต่อย่าไปเชื่อค่ะ เราโทรทั้งวัน100กว่าสาย ไม่เคยมีว่างสักครั้ง ช่วยอะไรไม่ได้ สุดท้ายเราก็ต้องคุยกะแฟนเราให้เค้าปลอบเรา เพราะเราต่างเจอปัญหาเดียวกัน ตอนนี้คือแฟนเป็นทุกอย่างมากๆ(เรากะแฟนอายุ18ปี)เราเคยวางแผนอนาคตด้วยกันกะแฟนว่าเราจะเป็นแบบนั้นให้ได้เราจะมีแบบนี้ บ้านหลังนี้ รถแบบนี้ มีลูกกี่คน พอแม่เรามาอ่าเจอด่าใหญ่เลยจ้า เออออออ แค่คิดก็ไม่มีสิทธิ์แล้วอะเรากะแฟนไม่ได้เจอกันบ่อย เรื่องท้องก่อนไวตัดไปได้เลยจ่ะ
ทั้งหมดทั้งมวลเราต้องการกำลังใจจากใครที่เข้าใจจริงๆอะ อย่ามาซ้ำเติมกันเลยนะคะเราจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว เห็นข่าวลูกด่าแม่ ทำล้ายร่างกายคนในครอบครัวก็บ่อย แต่เราไม่เคยทำสักครั้งขนาดคิดแล้วมีความคิดในใจยังทำไม่ได้เลย เราอ่านหนังสือเลี้ยงเด็กหนักมาก เราคิดว่าถ้าพ่อแม่เลี้ยงเราดี เราจะไม่มีปัญหาแบบนี้หรอกนะคะ ฝากไว้ให้คิด