ในปัญหาของความสัมพันธ์ที่มันน่าเบื่อหรือรู้แล้วว่าความสัมพันธ์นี้มันไม่ใช่ 
ทำไมผู้ชายหลายคนเลือกจะเงียบไป หายไป มากกว่าการบอกความจริง ว่าความสัมพันธ์นี้มันไม่ใช่ เบื่อเต็มที
หรือ บอกมาตามตรงว่าไม่อยากจะคุยอีกต่อไป พอเราเป็นฝ่ายถามกลับได้คำตอบแค่คำว่า "อย่าดราม่า"
ทั้งๆที่เราไม่ได้มีอะไรแฝง ไม่ได้ประชด ไม่ได้น้อยใจ เราแค่อยากได้ความจริง ความรู้สึกจริงๆ แค่นั้นเอง
ในขณะที่ความเงียบคือความสบายใจของอีกคน แต่คนอีกคนต้องอยู่กับความสงสัยเต็มไปหมดว่าเพราะอะไร
ทั้งๆที่ความจริงแค่พูดออกมา เพื่อให้อีกคนได้มูฟออนอย่างตรงไปตรงมา ตัดใจ เริ่มใหม่ หรือทำใจ 
จะได้เสียใจให้มันจบไป  บางครั้งความเงียบ ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นเสมอไป 
มันเป็นความไม่รับผิดชอบ ความรู้สึกของคนอีกคน 
ผู้หญิงหลายๆคน โอเคกับการที่ได้รับรู้เรื่องราวอย่างตรงไปตรงมา มากกว่าการมานั่งเดา
แล้วก็มูฟออนไม่ได้สักที มันยากนะ การอยู่กับคำถามที่ไม่มีคำตอบ 
ในวันแรกเคยพยายามที่จะเรียนรู้เรายังไง ทำไมวันสุดท้ายไม่พยายามที่จะทำให้เราเข้าใจว่าเปลี่ยนไปแล้วเหมือนกัน

ให้เขาได้เจ็บปวดกับความเป็นจริง ดีกว่าเจ็บปวดกับการคาดเดาเรื่องที่เกิดขึ้นจากการกระทำที่เฉยชา 
มันโคตรจะใจร้ายเลยหละ 

ใครเคยเจอความรู้สึกแบบนี้บ้าง จัดการยังไง ตอนนี้ยังจัดการตัวเองไม่ได้เลย 
ทั้งเสียใจ ทั้งเสียดาย ทั้งสงสัย มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด 
จริงอยู่ที่ว่าการกระทำคือคำตอบ แล้วทำไมไม่พูดหละมันจะได้ไม่ต้องรอดู จะได้ไปต่อได้ 
จะได้รู้ว่าเออ ต้องเจ็บจริงๆแล้วนะเว้ย 

อยากระบาย เครียด ใจพัง หัวใจไม่แข็งแรง ไม่แข็งแกร่งขนาดนั้นโว้ยยยยยย