เคยเจอกันมั้ยคะ ในแต่ละความสัมพันธ์
พ่อแม่
เจ้านาย-ลูกน้อง
เพื่อน
คนรัก
หลายครั้งที่เมื่อเกิดอะไรขึ้นมา ก็จะเงียบ
ทิ้งให้อีกฝ่ายกระวนกระวายใจ สงสัย อึดอัด ว่าตนบกพร่องหรือผิดอะไรตรงไหน

การพูดคุยทำความเข้าใจอย่างเปิดเผยและเป็นมิตร
มันจะเป็นวิธีที่ดีกว่าหรือเปล่า
เพราะอีกฝ่ายจะได้เข้าใจตรงกัน
ว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป
ควรจะหยุดหรือไปต่อ
จะปรับปรุงแก้ไขตรงจุดไหน
ก็เป็นผลดีต่อทั้งสองฝ่าย

หลายครั้งที่ต่างคนต่างเพ่งโทษอีกฝ่ายหนึ่ง จนลืมมองดูตัวเอง วางทิฏฐิ ความคิดความเห็นของตัวเองไม่ลง ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นคนที่ตนรักหรือแคร์
แต่ก็ยังทำร้ายกันด้วยความเงียบ
จนลืมคิดไปว่า พรุ่งนี้อาจไม่มีเค้าอยู่ในชีวิตเราแล้วก็ได้

ไม่มีใครหรืออะไรที่สมบูรณ์แบบเลยในโลกนี้
ทุกคนต่างมีข้อเสีย แม้แต่ตัวเราเอง

คุยกันก่อนจะสายเกินไปดีกว่ามั้ยคะ
และถึงความจริงมันอาจจะเจ็บปวด หรือไม่ถูกใจคนฟัง
แต่ความจริงก็ยังดีกว่าความเงียบบนระเบิดเวลา ใช่มั้ยคะ