ใกล้เปิดเทอมต้องกลับมาทำงานทีไรใจยิ่งแป้ว ไม่รู้เป็นเพราะว่าหยุดมานานรึเพราะเบื่อการรับแรงกดดันจากการทำงาน ไม่อยากเป็นหัวหน้าเลย อยากเป็นแค่คนทำงานคนนึง งานทุกอย่างเหมือนเดิมก็ได้ ขอเเค่เอาตำเเหน่งหัวหน้าออกไป เราไม่ใช่คนที่ตัดสินใจเก่ง วางแผนเก่ง ด้วยสภาวะจิตใจที่เปราะบาง เราเป็นยังงั้นจริงๆ ข้างนอกดูเหมือนจะไม่เป็นไร แต่ข้างในคือคิดอะไรในหัวหลายอย่างมาก เราไม่สามารถทนรับแรงกดดันได้ บางครั้งกดดันจนเครียดจนกินข้าวไม่ลง มันรู้สึกเหมือนมีอะไรค้างๆคาๆ ไม่อยากจะทำอะไร อยากหยุดเวลาเเล้วหายไปจากตรงนั้นเลย บางคนอาจจะคิดว่าแค่นี้เอง ทำๆไปเถอะ คนอื่นงานหนักเเละเครียดกว่าเราอีก แต่แค่นี้ของคุณมันอาจจะหนักหนาสำหรับคนอย่างเรา เราเบื่อมาก เราไม่เหมาะกับอาชีพครูเลย แต่ที่ทนทำอยู่เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะทำอย่างอื่นได้มั้ย อยากอยู่เงียบๆคนเดียว นั่งทำงานกับคอมที่บ้าน แต่ก็คงสายไปแล้ว เลือกทางนี้เเล้วก็ต้องอดทนนะ เราโชคดีกว่าคนอื่นๆที่พยายามแทบตายแต่ก็ไม่สมหวัง อดทน และสู้ๆต่อไป อย่าไปคิดมากเครียดมาก อะไรที่หนักไปก็วาง อะไรที่เบาไปก็หาสิ่งดีๆมาถ่วงให้มันพอดี พิมพ์ถึงตรงนี้เเล้วน้ำตาจะไหล ไม่เคยระบายอะไรจริงๆจังๆแบบนี้เลย เห้อออ แกทำได้อยู่เเล้ว มาถึงขั้นนี้เเล้วแกต้องสู้สิวะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ใช้ให้มีความสุขจะมากจะน้อยก็ขอให้อย่าไปซีเรียสมาก ชิลๆนะ