เราเป็นคนที่ไม่มีความใฝ่ฝันอะไรเลย ไม่ทะเยอทะยาน ไม่มีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่หรือเป้าหมายอะไรในชีวิตเลย หายใจทิ้งไปวันๆ มีชีวิตอยู่ไปวันๆ เหมือนอยู่เพื่อแย่งอากาศของมนุษย์คนอื่นๆ ที่เค้ามีความฝัน มีความอยากใช้ชีวิตมากกว่าผม อันที่จริงอายุก็ไม่น้อยแล้วด้วย เรียกว่ามาครึ่งทางของชีวิตละ บางครั้งก็คิดอยู่ว่าจะไปต่อดีมั้ย อยู่เพื่อแย่งอากาศคนอื่นต่อไปดีมั้ย แต่มันก็ยังไม่ตกผลึกพอที่จะกล้าทำมัน สมองดันคิดเยอะ จากการที่อ่านมาเยอะ คิดถึงคนอื่นเยอะไปหน่อย คนรอบตัว พ่อ-แม่ มันเลยยังไม่ได้ทำซะที เวลาก็ยิ่งล่วงเลยมานานไปเรื่อยๆ 

บ่อยครั้งที่เห็นคนอื่นๆ เป็นคนมีความฝัน มีเป้าหมายในชีวิต เรากลับไม่เห็นสิ่งนั้นๆ เลยในตัวเอง มันยิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ พยายามละ ถามตัวเองละ อยากเป็นอะไร อยากทำอะไร ฝัน เป้าหมายหน้าตาเป็นไง มันไม่เห็นเลย แก่ไปจะใช้ชีวิตยังไง จะอยู่แบบไหน บลาๆๆๆ

มีใครเป็นแบบนี้บ้าง เราควรทำไงต่อดี......