สวัสดีค่ะ เรายังไม่สามารถบอกได้เต็มปากว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า เพราะว่าเรายังไม่ได้ไปหาหมอ แต่อาการทุกอย่างของเรามันใช่ และผลคะแนนในเว็ปสำรวจสุขภาพจิตได้ 23 คะแนน ซึ่งเป็นระดับรุนแรงมาก ครอบครัว เป็นสาเหตุหลักของเรา รวมถึงเรื่องแย่ๆที่เราทำเอาไว้ในอดีต ถึงแม้พวกเขาจะให้อภัยเรา แต่เราไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เลย เราเริ่มเกลียดตัวเอง และเกลียกขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขั้นทำร้ายตัวเอง ด้วยไม้บรรทัดพลาสติก ฟ้าดแขนตัวเองจนไม่บรรทัดแตกหมดทั้งสองอัน เราตั้งใจว่าจะไม่บอกให้ใครรู้ แต่แม่เลี้ยงของเรา เหมือนเขาจะรู้ เราเลยบอกความจริงไป เราหลีกเลี่ยงที่จะบอกคนอื่นๆเพราะเราไม่อยากให้พวกเขามีภาระเพิ่มโดยเฉพาะพ่อเรา แค่ความเหลื่อมล้ำภายในครอบครัวก็มากเกินพอแล้ว แต่ว่าแม่เลี้ยงเขาก็บอกพ่อเรา พ่อเลยมาคุยกับเราว่า ทำแบบนี้ทำไม อย่าทำอีกนะ เราเคยคุยกับพ่แล้วว่า เาเกลียดตัวเองเราให้อภัยตัวเองไม่ได้ พ่อตอบเราประมาณว่าเปลี่ยนความคิดสะใหม่ คือของแบบนี้มันไม่สามารถสั่งปุ๊ปแล้วเปลี่ยนได้เลย เราไม่รู้ว่าเปลี่ยนยังไง ทุกอย่างมันคือคำพูดแต่มันไม่ใช่วิธีทำ 

และ เราเลยตัดสินใจบอกพ่อว่าเราอยากไปโรงพยาบาล ซึ่งแน่นอนเขาบอกเราว่าเราคิดไปเอง คนเป็นซึมเศร้าเขาจะไม่มานั่งดูอนิเมะ ทำอาหาร แต่งตัว
ซึ่งสิ่งที่พ่อเห็นมันเป็นช่วงที่เราพอจะฮีลตัวเองได้ต่างหาก ช่วงที่เราดาว์นสุดๆ ไม่มีใครรู้เราไม่ทำอะไรเลย ร้องไห้ และนอน อาการของเรามันเป็นมานานมากแล้วแต่พึ่งจะมาพีคสุดๆ ประมาณ3เดือนก่อน แต่พ่อเขาบอกว่าจะไปก็ไป วันพรุ่งนี้เราจะไปหาหมอ ซึ่งพ่อก็ยังคิดว่าเราคิดไปเอง ทำไมลูกถึงคิดแบบนี้ เรามีเพื่อนซึ่งเขาเป็นซึมเศร้าและกำลังรักษา อาการของเขาเบากว่าเรามากๆ แล้วเราล่ะ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ยังคิดไปเองอยู่ไหม ส่วนแม่เรา เขาเข้าใจว่าไปหาจิตแพทย์คือคนบ้า เขาเลยให้เราไปปฏิบัติธรรมแทน

และตอนนี้เราเหนื่อยกับการมีชีวิตมากๆเลยค่ะ