ผมต้องเล่าก่อนว่าผมเป็นคนที่เกเรมากๆมาก่อนเเทบจะต่อยตีทุกวันมีผู้หญิงเปลี่ยนเรื่อยๆจนผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนนี้เค้าเปลี่ยนชีวิตผมเค้าเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุด ใช่ครับเราคบกันช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมไม่สนใจใครอื่นเลยเเละทำตัวดีมากๆไม่ออกนอกทางเลยพยายามจะเป็นเเฟนที่ดีของเธอครับเเล้วเราทั้งคู่ก็มีความสุขกันมากๆครับตั้งเเต่ที่เราคบกันเราเติมความสุขให้กันเเละกันไม่เคยทะเลาะกันเลยครับมีปํญหาปรึกษากันตลอดครับเเละผมก็เต็มที่มากๆครับ
จนถึงบทสรุปสุดท้าย...เค้าต้องไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดตอนนั้นผมเเทบเป็นบ้าครับกลัวว่าเราจะต้องเลิกกันจริงๆกลัวว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกเเล้วสรุปก็เป็นตามที่ตัวผมนั้นกลัวเราเลิกกันจริงๆเป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกเหมือนเคยมีอะไรบางอย่างที่ดีมากๆเเละวันนั้นสิ่งนั้นมันหายไปจากชีวิตเเละไม่ได้กลับมาเหมือนเดิมอีกเลยผมรู้สึกว่างเปล่ามากๆเเทบจะเหมือนคนบ้าจากที่มีคนบอกรักบอกฝันดีก่อนนอนมีคนให้กำลังใจหลายๆอย่างมีคนประคองชีวิตไปด้วย
มาวันนึงได้หายไป เเต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ครับถึงจะไม่ได้ติดต่อกันบ่อยมากนัก
ถึงวันนั้นมันก็ผ่านมา3ปีได้เเล้วครับเเต่จนถึงวันนี้เเน่นอนครับเวลามันยาวนานจนผมนั้นเเทบจะลืมความรู้สึกนั้นไปเเล้วเเต่จิตใจข้างในลึกๆของผมนั้นเหมือนได้บอกกับผมทุกวันว่าคนนี้อะคือที่สุดของผมตัวผมไม่สามารถมีคนอื่นได้เพราะผมให้เค้าไปเเล้วทำให้ผมไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ได้เเละถึงตอนนี้ผมก็ยังรักเค้าอยู่ครับ ถึงจะเเทบลืมความรู้สึกเมื่อ3ปีก่อนเเล้วก็ตาม

ปล.ผมอยากจะเเชร์ความรู้สึกนี้ให้คนที่อ่านได้รับรู้ครับเเล้วผมอยากรู้มุมมองเเต่ละคนครับจะเป็นเกียรติมากครับท่าเราได้ร่วมเเลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตกัน