ตามหัวข้อกระทู้เลยครับผมมีพี่สาวคนหนึ่งตอนนี้
อายุ18ผมอายุ16บอกก่อนว่าอยู่กัน3คนพี่สาวกับตาพ่อเสียเเม่ไม่ได้อยู่ด้วยคือนิสัยพี่สาวกับผมนี่คนละข้ำเลยครับ ผมจะนิสัยเงียบๆไม่ค่อยพูดเยอะเท่าไร่ทำอะไรก็ใจเย็นเป็นคนยอมไปซะทุกเรื่องเพื่อที่ปัญหามันจะไม่ใหญ่ไปกว่านี้-ส่วนพี่สาวจะนิสัยตรงกันข้ามเลยนิสัยจะเเบบว่าเป็นคนอารมณ์ร้อนปากไวใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลเป็นคนปากจัดมากครับเเบบพูดกูกับน้องเลยเห็นอะไรไม่เข้าตาหรือไม่พอใจอะไรก็ชักสีหน้าหงุดหงิดตลอดเเม่ผมเคยเตือนไปครั้งหนึ่งเเล้วเเต่นิสัยก็เเบบเดิมเลย สิ่งที่ผมไม่ชอบเลยคือการพูดจะใช้กูกับน้องผมที่ไม่เคยพูดเเบบนี้กับพี่สาวเลยมีครั้งหนึ่งที่ผมเคยหลุดปากพูดไปเเล้วทีนี้พี่ผมก็สวนเลยว่า --"พี่กับเราอายุห่างกันเนาะ"เเล้วก็ตามเคยชักสีหน้าใส่ผมตามเคย
-มีครั้งหนึ่งที่ผมเคยเกือบจะลงไม้ลงมือกับพี่สาวเเล้วเพราะเวลาเถียงกันจะชอบพูดเหมือนจะเอาชนะอย่างเดียวเลยกลับบ้านไปด้วยความที่ผมโมโหผมเลยเตะกระเป๋าสุดเเรงเเล้วก็ไปโดนขาพี่ผมเข้ามาในห้องมันเหมือนอาการเเพนิคโมโหสุดขีดโดยที่ไม่รู้ด้วยผมรู้สึกผิดมากเรื่องนั้นเเม่ก็เคลียปัญหาไปเเล้วขนาดผมทำเเบบนี้ไปเเล้วทุกวันนี้พี่ผมก็ยังใช้นิสัยเหมือนเดิมเหมือนคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงเเล้วจะกดขี่ใครก็ได้ตอนที่ผมเคยด่าไปก็ชอบบีบน้ำตาซึ่งผมโครตเเพ้น้ำตาของผู้หญิงเลยเขาใช้วิธีนี้กับผมตลอดเพื่อให้ผมยอมทำทุกอย่างเเละใช้ครับผมก็ยอมทำทุกอย่าง🙂เอาจริงๆมันก็เเอบน้อยใจนะว่าทำไมพี่คนอื่นถึงพูดทีทำดีกับคนเป็นน้องจริงๆครอบครัวผมถ้าพูดตามตรงคือจะรักผมที่เป็นลูกชายมากกว่าคนอื่นอาจคิดว่าดีเเต่ผมว่ามันไม่ดีอ่ะผมไม่ได้ต้องการความรักที่มากกว่าเเต่ผมอยากให้ครอบครัวรักเท่ากันอยากได้พี่สาวคนเดิมที่นิสัยอีกเเบบมากกว่านี้
ทุกอย่างที่ผมยอมก็เพราะอยากให้พี่อารมณ์ดีขึ้นมาบ้างเเต่กลับทำให้เขายิ่งได้ใจมากกว่าเดิม....คือตอนนี้ผมไม่รู้จะทำไงเเล้วพี่ผมก็จะไปเรียนมหาลัยเเล้วคงไม่ได้เจอกันอีกพี่สาวผมเเทบจะเป็นเหมือนเพื่อนทั้งชีวิตถ้าขาดเขาไปก็คงเหมือนอยู่คนเดียวเช่นเคย..🙂
ผมทนไม่ไหวกับพี่สาวเเบบนี้เเล้ว
อายุ18ผมอายุ16บอกก่อนว่าอยู่กัน3คนพี่สาวกับตาพ่อเสียเเม่ไม่ได้อยู่ด้วยคือนิสัยพี่สาวกับผมนี่คนละข้ำเลยครับ ผมจะนิสัยเงียบๆไม่ค่อยพูดเยอะเท่าไร่ทำอะไรก็ใจเย็นเป็นคนยอมไปซะทุกเรื่องเพื่อที่ปัญหามันจะไม่ใหญ่ไปกว่านี้-ส่วนพี่สาวจะนิสัยตรงกันข้ามเลยนิสัยจะเเบบว่าเป็นคนอารมณ์ร้อนปากไวใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลเป็นคนปากจัดมากครับเเบบพูดกูกับน้องเลยเห็นอะไรไม่เข้าตาหรือไม่พอใจอะไรก็ชักสีหน้าหงุดหงิดตลอดเเม่ผมเคยเตือนไปครั้งหนึ่งเเล้วเเต่นิสัยก็เเบบเดิมเลย สิ่งที่ผมไม่ชอบเลยคือการพูดจะใช้กูกับน้องผมที่ไม่เคยพูดเเบบนี้กับพี่สาวเลยมีครั้งหนึ่งที่ผมเคยหลุดปากพูดไปเเล้วทีนี้พี่ผมก็สวนเลยว่า --"พี่กับเราอายุห่างกันเนาะ"เเล้วก็ตามเคยชักสีหน้าใส่ผมตามเคย
-มีครั้งหนึ่งที่ผมเคยเกือบจะลงไม้ลงมือกับพี่สาวเเล้วเพราะเวลาเถียงกันจะชอบพูดเหมือนจะเอาชนะอย่างเดียวเลยกลับบ้านไปด้วยความที่ผมโมโหผมเลยเตะกระเป๋าสุดเเรงเเล้วก็ไปโดนขาพี่ผมเข้ามาในห้องมันเหมือนอาการเเพนิคโมโหสุดขีดโดยที่ไม่รู้ด้วยผมรู้สึกผิดมากเรื่องนั้นเเม่ก็เคลียปัญหาไปเเล้วขนาดผมทำเเบบนี้ไปเเล้วทุกวันนี้พี่ผมก็ยังใช้นิสัยเหมือนเดิมเหมือนคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงเเล้วจะกดขี่ใครก็ได้ตอนที่ผมเคยด่าไปก็ชอบบีบน้ำตาซึ่งผมโครตเเพ้น้ำตาของผู้หญิงเลยเขาใช้วิธีนี้กับผมตลอดเพื่อให้ผมยอมทำทุกอย่างเเละใช้ครับผมก็ยอมทำทุกอย่าง🙂เอาจริงๆมันก็เเอบน้อยใจนะว่าทำไมพี่คนอื่นถึงพูดทีทำดีกับคนเป็นน้องจริงๆครอบครัวผมถ้าพูดตามตรงคือจะรักผมที่เป็นลูกชายมากกว่าคนอื่นอาจคิดว่าดีเเต่ผมว่ามันไม่ดีอ่ะผมไม่ได้ต้องการความรักที่มากกว่าเเต่ผมอยากให้ครอบครัวรักเท่ากันอยากได้พี่สาวคนเดิมที่นิสัยอีกเเบบมากกว่านี้
ทุกอย่างที่ผมยอมก็เพราะอยากให้พี่อารมณ์ดีขึ้นมาบ้างเเต่กลับทำให้เขายิ่งได้ใจมากกว่าเดิม....คือตอนนี้ผมไม่รู้จะทำไงเเล้วพี่ผมก็จะไปเรียนมหาลัยเเล้วคงไม่ได้เจอกันอีกพี่สาวผมเเทบจะเป็นเหมือนเพื่อนทั้งชีวิตถ้าขาดเขาไปก็คงเหมือนอยู่คนเดียวเช่นเคย..🙂