ถ้ามีสถานการณ์ที่คุณตั้งใจทำงานงานนึง ทั้งตั้งใจ ทุ่มเท ทำให้ดีสุดๆ
แต่ผู้บังคับบัญชาคุณ หัวหน้า หรือผู้ใหญ่ ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเราเลย ในผลงานที่เราทำเลย คือใช้คำว่าเมินเฉยอ่ะ โนสนโนแคร์ ไม่มีค่าในสายตาเขาเลย
จนทำให้เราเกิดความท้อ ไม่อยากจะตั้งใจทำมันแล้ว อยากจะทำชุ่ยๆ(ก็กลัวผลลัพธ์แย่กว่าเดิม) อยากจะลาออกมันซะเดี๋ยวนั้น แต่ทำไม่ได้ ก็อย่างที่รู้ๆเนอะ ไม่พ้นเรื่องเงิน จะออกก็ไม่ได้ ได้แต่ทนๆทำไปทุกๆวัน
ในทุกๆวันก็วนลูปเดิม ตั้งใจทุ่มเท>>เขาไม่เห็นค่า>>ท้อแท้
จะจัดการความเครียดนี้ยังไงดีคะ
พยายามปลอบใจตัวเองแล้วว่า ยังมีคนลำบากกว่าเรานะ บลาๆ มันก็ดีขึ้นแปบเดียว อีกวันต้องมาวนลูปแบบนี้ใหม่ก็เหมือนเดิม
มีวิธีจัดการความท้อ ความไม่อยากที่จะทำต่อไปแล้ว..ในการทำงานยังไงได้บ้างคะ
แต่ผู้บังคับบัญชาคุณ หัวหน้า หรือผู้ใหญ่ ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเราเลย ในผลงานที่เราทำเลย คือใช้คำว่าเมินเฉยอ่ะ โนสนโนแคร์ ไม่มีค่าในสายตาเขาเลย
จนทำให้เราเกิดความท้อ ไม่อยากจะตั้งใจทำมันแล้ว อยากจะทำชุ่ยๆ(ก็กลัวผลลัพธ์แย่กว่าเดิม) อยากจะลาออกมันซะเดี๋ยวนั้น แต่ทำไม่ได้ ก็อย่างที่รู้ๆเนอะ ไม่พ้นเรื่องเงิน จะออกก็ไม่ได้ ได้แต่ทนๆทำไปทุกๆวัน
ในทุกๆวันก็วนลูปเดิม ตั้งใจทุ่มเท>>เขาไม่เห็นค่า>>ท้อแท้
จะจัดการความเครียดนี้ยังไงดีคะ
พยายามปลอบใจตัวเองแล้วว่า ยังมีคนลำบากกว่าเรานะ บลาๆ มันก็ดีขึ้นแปบเดียว อีกวันต้องมาวนลูปแบบนี้ใหม่ก็เหมือนเดิม