ทำยังไงให้ความรู้สึก ไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้ว มันหายไปครับ
คือผมอายุ 24 ปี เรียนไม่จบ(ดรอปไว้) เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ซึ่งไม่ค่อยตอบสนองกับยาแล้ว โรคก็หนักขึ้นทุกครั้งที่สแกน
เหมือนความรู้สึกทุกอย่างมันเฟลครับ ตอนม.ปลาย ผมตั้งใจสอบเข้ามหาลัย ก็ทุ่มเท พยายามทุกอย่างจนได้เข้าวิศวะ แต่พอเรียนไปได้ 2 ปี ก็พบว่าเป็นมะเร็ง เหมือนทุกอย่างมันพังทลายลงในพริบตา กับสิ่งที่ทุ่มเทมาทั้งชีวิต ผมก็พยายามทำใจ และรับการรักษาซึ่งช่วงรักษาก็ได้หาอะไรทำเสริม ขายออนไลน์ขายดีมาก กำลังรุ่งๆ แล้วก็ดอกที่ 2 ต้องผ่าตัด ทำให้ธุรกิจที่กำลังจะเริ่มทำขึ้น ก็ล้มลงอีกเพราะ ร่างกายเราไม่สามารถใช้ได้เต็มที่ สุดท้ายผมก็มาช่วยพี่สาวทำธุรกิจค้าขายที่บ้าน ทำไปก็รักษาตัวไป ตัดกระดูก ให้คีโม ฉายแสง วนลูปแบบนี้มาประมาณ 3 ปี
จนทุกวันนี้เหมือนเวลาตื่นนอน มันไม่อยากตื่นแล้วอะครับ ผมไม่สามารถที่จะไปไหนมาไหนได้ตลอดเพราะเม็ดเลือดต่ำ แม่กับพี่ก็ต้องไปทำงานที่ร้าน มันจะมาเจอลูปเดิมๆ ซ้ำๆไปมาทุกวัน ผมก็จะรอคอยให้ถึงเสาร์อาทิตย์ จะได้อยู่พร้อมหน้ากัน ซึ่งบางทีการอมันก็เฟลครับ จนมันมีความรู้สึกเหนื่อย ไม่อยากตื่นแล้ว ด้วยความที่ผมยังอยู่ในวัยรุ่น บางทีการปล่อยวางบางอย่างมันจะไม่เหมือนคนสูงวัยที่เค้าจะปล่อยมันได้อะครับ
ผมควรทำยังไง หรือ ทำอะไรดีครับ ?
ทำยังไงให้ความรู้สึก ไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้ว มันหายไปครับ
คือผมอายุ 24 ปี เรียนไม่จบ(ดรอปไว้) เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ซึ่งไม่ค่อยตอบสนองกับยาแล้ว โรคก็หนักขึ้นทุกครั้งที่สแกน
เหมือนความรู้สึกทุกอย่างมันเฟลครับ ตอนม.ปลาย ผมตั้งใจสอบเข้ามหาลัย ก็ทุ่มเท พยายามทุกอย่างจนได้เข้าวิศวะ แต่พอเรียนไปได้ 2 ปี ก็พบว่าเป็นมะเร็ง เหมือนทุกอย่างมันพังทลายลงในพริบตา กับสิ่งที่ทุ่มเทมาทั้งชีวิต ผมก็พยายามทำใจ และรับการรักษาซึ่งช่วงรักษาก็ได้หาอะไรทำเสริม ขายออนไลน์ขายดีมาก กำลังรุ่งๆ แล้วก็ดอกที่ 2 ต้องผ่าตัด ทำให้ธุรกิจที่กำลังจะเริ่มทำขึ้น ก็ล้มลงอีกเพราะ ร่างกายเราไม่สามารถใช้ได้เต็มที่ สุดท้ายผมก็มาช่วยพี่สาวทำธุรกิจค้าขายที่บ้าน ทำไปก็รักษาตัวไป ตัดกระดูก ให้คีโม ฉายแสง วนลูปแบบนี้มาประมาณ 3 ปี
จนทุกวันนี้เหมือนเวลาตื่นนอน มันไม่อยากตื่นแล้วอะครับ ผมไม่สามารถที่จะไปไหนมาไหนได้ตลอดเพราะเม็ดเลือดต่ำ แม่กับพี่ก็ต้องไปทำงานที่ร้าน มันจะมาเจอลูปเดิมๆ ซ้ำๆไปมาทุกวัน ผมก็จะรอคอยให้ถึงเสาร์อาทิตย์ จะได้อยู่พร้อมหน้ากัน ซึ่งบางทีการอมันก็เฟลครับ จนมันมีความรู้สึกเหนื่อย ไม่อยากตื่นแล้ว ด้วยความที่ผมยังอยู่ในวัยรุ่น บางทีการปล่อยวางบางอย่างมันจะไม่เหมือนคนสูงวัยที่เค้าจะปล่อยมันได้อะครับ
ผมควรทำยังไง หรือ ทำอะไรดีครับ ?