สวัสดีค่ะ ทุกคนที่ผ่านเข้ามาเห็นกระทู้นี้ พื่นที่นี้คงเป็นพื้นที่ ที่เราจะระบายครส. ในใจออกมาได้ (พิมพ์ไปร้องไป) เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ได้รู้ข่าวเรื่อง คุณแม่ ตรวจเจอมะเร็งปีกมดลูก วินาทีนั้นเราค่อนข้างช๊อค แต่คุณแม่เข้มแข็งมาก และดูจะยินดีต้อนรับกับโรคนี้ แม่ดูปลง และเหมือนรู้อยู่แล้วว่าตัวเองต้องเป็น หลังจากนั้นแม่ก็อัพเดท ขั้นตอนการรักษามาเป็นระยะๆ ด้วยเรากับแม่อยู่ห่างกันมาก คนละทวีป (ยากต่อการเดินทาง) แม่ต้องให้คีโม ทั้งหมด 3 ครั้ง และผ่าตัด ตามลำดับ คีโม ครั้งแรกผ่านไป แม่เริ่ม ซูบผอม ผมร่วง ตามอาการของคนให้คีโมทั่วไป แต่แม่ยังยิ้มได้และใจสู้ เพราะได้กำลังใจจากลูกๆ คีโมครั้งที่2 แม่เริ่มมีอาการ เลือดจาง ต้องให้เลือดเพิ่ม โดนเจาะแขนทั้งสองข้าง เราเห็นแม่ที่เริ่มเปลี่ยนไป เราเริ่มรับไม่ได้และกลัวจะร้องไห้ต่อแม่ ทุกครั้งที่เราคุยกับแม่ ต้องทำตัวเหมือนเข้มแข็งมากๆ ทั้งที่ในใจจะไม่ไหวแล้ว หลังจากวางสายร้องไห้ทุกครั้ง ทุกเช้าตื่นมาตาจะบวมก่อนออกไปทำงาน นี่สิน่ะที่เค้าเรียกว่า...ยิ้มให้คนทั้งโลก ร้องไห้กับตัวเอง ตรงตามเพลงไม่มีบิดพริ้ว... คีโมครั้งที่ 3 26/11/24 เราคงต้องทำเหมือนเดิม เข้มแข็งให้มาก รอให้เรื่องร้ายๆผ่านไป