ทุกคนเราขอคุณที่ระบายหน่อยนะเรามีเรื่องไม่สบายใจ เราเหนื่อยเราท้อเราคิดอะไรไม่ออกเราแน่นหน้าอกไปหมดเลย เรามีแฟนนะเราระบายให้แฟนเราฟังแฟนเราก็รับฟัง ก็ได้แค่รับฟัง และแก้ปัญหาช่วยกัน แต่ทำไมปัญหามันก็ย

บางครั้งเราก็อยากระบายแต่ไม่มีคนรับฟังและเข้าใจมันรู้สึกอึดอัดหมดหวังหมดกำลังใจอยากร้องให้อยากกอดใครสักคนอยากมีคนรับฟังและเข้าใจแบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าวแล้วจะต้องทำยังใงบ้าง

เราอยากมาเราชีวิตของเราตอนนี้ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เราเป็นอะไรเราแย่มากๆตอนนี้เราท้อเราเหนื่อยมากๆเราร้องไห้ทุกวันเราทำร้ายตัวเองเรากรีดแขนเรารู้สึกดีที่ได้ระบายตอนนั้นเราทำอะไรไม่ได้เราทำได้แค่นี้เราไม่

เครียดเรื่องกานเรียน ปัญหาสารพัด เพื่อนไม่จริงใจ ดูก็ารู้ กลัวไม่มีเหตุผล ปวดหัวบ่อย ท้อเเท้ไปทุกอย่า ง ใจมันชา เหนื่อย วิตกกังวล ซึมเศร้าบางครั้งไม่มีเหตุผล อธิบายไม่หมด ยิ้มวันนึงบนับครั้งได้เลย กลั

ฉันรู้สึกผิดและคิดว่ามันคงยังอยู่ในใจและชีวิตจนกว่าฉันจะตาย แล้ววันนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกอยากตายอยากขับรถลงสะพานหรือเดินไปโดดน้ำที่สะพานพระราม8ฉันกลัวความคิดวันนี้มาก  ทั้งๆที่ฉันพยายาม

เรารู้สึกเบื่อๆทุกอย่าง ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากไปไหน ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากทานอะไร เเต่ไม่อยากอยู่คนเดียว อยู่บ่อยๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญ เหนื่อย ท้อเเท้กับทุกๆอย่าง ไม่มีกำลังใจจะทำอะไร พอรู้สึกดีข

เราเป็นแบบนี้มานานแล้ว อึดอัดสุดๆ พยายามจะร้องแล้ว ไปหาอะไรเศร้าดูเพื่อให้ตัวเองร้องจะได้โล่ง แต่เราร้องไม่ออก

กระทู้นี่จะเรียกว่ากระทู้ระบายก็ได้นะคะ ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วอย่าด่าอย่าว่าเราเลย อึดอัดมากค่ะ ไม่มีแม้แต่เพื่อน ครอบครัวก็เหมือนจะไม่เข้าใจ คนรอบข้างก็คอยแต่จะแควะเรา ใครรู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าก็เอาแ

ตอนแรกฉันมีชีวิตที่ดีมาก แต่พอมีโควิดระบาดหนักพ่อผู้ที่เป็นsafe zoneของเราทุกอย่างก็ได้เสียชีวิต ตั้งแต่ปี2564ที่พ่อไม่อยู่ก็2ปีได้แล้ว ตั้งแต่ที่เราขาดพ่อไปชีวิตก็เหมือนเล่นตลก ต้องหาเงินเรียนเองต้อง

อยากจะบอกไว้ก่อนเลยค่ะ ว่าฉันไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าหรอกค่ะ แต่มันอดคิดไม่ได้ เมื่อมันมีหลายๆอย่างทำให้เราต้องเหนื่อย ท้อใจ อึดอัดใจ กดดัน อยากร้องไห้ หรืออยากแม้กระทั่ง หยุดลมหายใจของตัวเอง ไม่รู้ว่ามี