ยังรำพึงพรั่นเพ้อ พิสมัย
เหมือนห่างตัวหัวใจ จ่อเจ้า
จวบวันผ่านฤทัย เทียมเที่ยว
ขออย่าลืมโลมเร้า เริ่มต้นคนเดิม
ฝากคำโคลงสี่ล้น ลักขนา
นำส่งสารพัดพา พรุ่งนี้
นอบนพที่กานดา ดวงเด่น
ดามชื่นคืนชีพชี้ ช่วยให้รักนิรันดร์
ฉันรักจึงเริ่มร้อย. รจนา
นัยสื่อมอบมยุรา. เรื่อยรู้
รับรองมั่นคงนา- รีอื่น
ยากเปลี่ยนหัวใจผู้. หนึ่งนี้นิพนธ์
ถึงเราสองบ่จ้อง. จองใจ
ยังแต่ตัวจากไกล. เท่านั้น
นานวันยิ่งคนึงใน. นำกล่าว
กายห่างมิอาจกั้น. ก่อสิ้รสนิทแสน
รักนิรันดร์ชี้บ่ง. บอกเธอ
ถึงผ่านรักเสมอ. ส่งให้
หาญหากว่าพบเจอ. จงเปล่ง
ปลาบปริ่มพิมพ์เราไว้. ว่อนฟุ้งฝากความ
วันเวลาล่วงหน้า. กำหนด
หมดห่วงขอจำจด. ดั่งชี้
โชติชัชช่วงมิลด. ละร่าย
รินรื่นมะรืนนี้. นี่แล้วลลิตา
เกิดเป็นชายหนุ่มผู้. รักสาว-
สวยซ่านทรวง ธ ดาว. เด่นล้น
รูปลักษณ์นิ่มงามสกาว กุลรุ่น
ราวร่วมภพชาติค้น. ครุ่นข้องจองใจ
ชาตรีชาติช่วยชี้. ชัดทาง
ทุกอย่างยามนงนาง. หนึ่งนั้น
ณ ผินปิ่นปวงปรางค์. ปนภู่
พลันกู่กาญจ์ใครกั้น. ก่อนแก้วกานดา
รักนันทาท่วมท้น. ทนไหว
หวาดหวั่นกลัวอันใด. บ่เว้น
วรรณาน่ารักเกินใคร. คงคลั่ง
ครวญคู่ดูรูปเร้น. ร่องร้อยหรือไร .. ฯ
" คิดถึง "