วันที่10 พฤษภาคม 2563
เป็นวันที่รู้ว่าป๊าเป็นมะเร็ง
ใจนึงก็รู้อยู่แล้ว่าสักวันนึง
คนเราก็ต้องจากไป
สักวันนึงโรคที่รักษามานาน
ก็ต้องกลายเป็นมะเร็ง
แม้ว่าชีวิตที่ผ่านมานั้น
คนที่รู้จักได้จากไปนับครั้งไม่ถ้วน
แต่กัวใจของเราก็ไม่เคยทนได้จริงๆสักครั้ง
 
แม้ว่าตอนนี้เรายอมแลกทุกอย่างที่มี
เพื่อกลับไปตอนเด็กกลับไปตอนที่
ความทรงจำของสุขชัดเจนที่สุดไม่ได้
แต่ก็ยังคิดว่ามันควรจะเป็นไปได้เนอะ
กลับไปอยู่กับป๊าให้มากกว่านี้
กลับไปพบเจอเรื่องราวสุขทุกข์วันนั้น
กลับไปเจอแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่ากี่ครั้งก็ได้

 ไม่อยากให้ป๊าต้องมาเจอเรื่องยากลำบากนี้เลย
แค่คิดว่าป๊าต้องไปหาหมอเอง
ต้องไปให้คีโมมากี่ครั้งแล้วเราก็ไม่รู้
ภาพทั้งหนัง ละคร โฆษณา ที่เราดูมาทั้งหมด
ภาพของความเจ็บปวดของการรักษา
มันบีบหัวใจจะซนต้องทรุดเข่าลงจริงๆ
 
เราจนถึงตอนนี้ชีวิตมีทุกอย่างไม่ลำบาก
แต่ไม่เคยทำให้ป๊าสบายใจได้เลย
ไม่ได้ทำในสิ่งที่ป๊าจะอุ่นใจ
ไม่เก่งพอที่จะสร้างครอบครัวที่ดีของตัวเองได้
อย่าว่าแต่สร้างครอบครัวที่ดีเลย 
ทำตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิมก็ไม่เคยคิด
เพราะชีวิตไม่เคยต้องมาดิ้นรนอะไรกับเขาเลย
 
เราไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนดี
จะให้ตัวเองตั้งรับยังไงต่อจากนี้
จะสร้างหัวใจให้เข้มแข็งยังไงได้บ้าง
ยังไม่รู้เลย