ย่าผมเป็นมาตั้งแต่ผมเกิดแล้วชอบตะโกนด่าคนอื่นตลอดเด็กเล็กยังตะโกนด่าถ้าทำถูกแล้วก็โดนด่าอยู่ดีทำยังไงย่าผมก็จะด่าไม่รู้ว่าด้วยความสะใจของเค้ามั้ยตอนผมเล็กๆย่าผมบังคับให้พี่สาวผมไปอยู่กับเค้าทั้งๆที่พี่สาวผมไม่อยากไปแต่พ่อแม่ผมก็ยอมเพราะแกโวยวายไม่หยุดแล้วพอไปอยู่ก็ตะโกนด่าทั้งวันแล้วก็บังคับให้พี่สาวผมอีกคน(ผมมีพี่สาว3คน)ไปอยู่ด้วยจนอยู่ครบกัน3คนที่บ้านย่าผมแต่ผมไม่ได้ไปเพราะผมไม่อยากผมก็เลยถูกบังคับให้เข้าไปหาทุกเสาร์ อาทิตย์ แล้วก็ตะโกนด่าตลอดทุกครั้งแล้วนานวันยิ่งด่าเยอะเข้าไปมาก พ่อผมเป็นคนติดเหล้าแล้วย่าผมยิ่งทำแบบนี้พ่อผมยิ่งเครียดพ่อดื่มหนักกว่าเดิมเลยอะลาวาดไม่ทำงาน ย่าผมโมโหเอามาลงใส่คนอื่นทำให้พ่อผมเป็นจุดสนใจตลอดจะพาไปบำบัดย่าผมก็ไม่ยอมไปเซ็นยอมรับก็บำบัดไม่ได้ทั้งๆทีแกก็รู้ว่าดื่มหนักขนาดไหน(หนักจนทำร้ายร่างกายคนอื่น ถือมีดขู่คนในบ้าน ไม่ยอมออกจากห้อง) ทั้งๆที่เรื่องนี้เกิดขึ้นทั้งหมดเพราะย่าผมแกก็ไม่ยอมแก้ไขอะไรเลยยอมให้พ่อผมกินเหล้า ซื้อเหล้าให้พ่อผมกินตลอดทั้งวันแล้วก็มาลงที่แม่ผมบอกว่าเป็นความผิดแม่ ด่าแม่ผมตลอดทั้งๆที่แม่ผมทำงานคนเดียวเพื่อเลี้ยงลูก4คน แล้วก็ต้องซื้อของเข้าบ้านมาให้ตลอดย่าผมด่าว่าอุตส่าห์รับลูกมาช่วยเลี้ยง ทั้งๆที่แกเหงาเองเลยอยากเอาหลานมาเลี้ยงเอง ย่าผมทำให้ครอบครัวผมไม่สงบ ถ้ามีใครเถียงย่าผมก็จะเปลี่ยนเรื่องทันที เปลี่ยนไปเรื่องที่คนอื่นเสีย หาทุกโอกาสที่ด่าทั้งๆที่แกรู้ความจริงว่าทั้งหมดนี่เกิดขึ้นเพราะใครแกก็ยังจะโทษคนอื่นและเปลี่ยนเรื่องต่อไป ยอมรับผิดไม่เป็นบอกว่าภาระเลี้ยงหลานเยอะแต่พอผมไปเรียน(ผมเรียนอยู่ไกลเลยต้องกลับอพาร์ทเม้นท์) ก็จะด่าถ้าผมไม่ไปบ้านตอนเสาร์ อาทิตย์ แกก็จะตะโกนด่าผ่านโทรศัพท์ แล้วพ่อผมที่เมาอยู่บ่อยยังรำคาญเสียงตะโกนเลย เลยกลับไปบ้านของตัวเอง แล้วถ้าพี่ผมไปหาพ่อหรือผมไปหาพ่อตอนช่วงวันหยุดหรือเสาร์อาทิตย์ย่าผมก็จะตะโกนด่าแหกปากไม่ให้ไปทั้งๆที่บางวันพ่อไม่เมาจะไปหาเป็นกำลังใจย่าผมทำอะไรไม่คิด เอาแต่ใจตัวเองมันน่ารำคาญมากที่ความเอาแต่จะด่า เอาแต่ใจของย่าผมทำให้ครอบครัวผมไม่เหมือนคนอื่น ผมเคยคิดฆ่าตัวตายหลายรอบแต่ก็ทำไม่ลงเพราะผมไม่อยากให้แม่ผมเสียใจ