เมื่อสวนสาธารณะถูกสั่งปิด นักวิ่ง ก็เริ่มออกมาเพ่นพ่านข้างนอก ยึดเอาทางเท้าเป็นที่วิ่ง
ทั้ง ๆที่ภาครัฐ สาธารณะสุข ก็ออกมารณรงค์ให้ อยู่บ้าน ออกไปข้างนอกเท่าที่จำเป็น
"หมอทำงานหนักเพื่อคุณ คุณอยู่บ้านเพื่อหมอ" แต่ก็ยัง โนสน โนแคร์
สนองกิเลสตนเองไม่สนใจคนอื่น วิ่งกันไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
          มาดูว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน
พอเริ่มมาวิ่งบนทางเท้าริมถนนคนที่เค้าต้องเดินทางไปทำงาน
หรือจำเป็นต้องใช้เส้นทางเพื่อการสัญจร ก็ต้องมารับความเสี่ยงเพิ่มขึ้น
นักวิ่งน้อยมากที่จะยอมสวมหน้ากาก จากข้ออ้าง หายใจไม่สะดวก 
อึดอัด ไม่ถนัดสารพัดข้ออ้าง ... ลืมคิดถึงความเสี่ยงว่าจะเอาเชื้อมาแพร่
ใส่คนอื่นไหม แล้วจะรับเเชื้อกลับไปหาครอบครัวตัวเองอีกหรืออเปล่า
พอวิ่งเหนื่อยก็หอบ พอหายใจออก ก็มาพ่นใส่หน้าคน
ที่เค้าเดินสวนมา ละอองฝอย เข้าหน้าเข้าตาคนอื่นอีก.................
บางทีก็นึกอยากจะถอด mask ไอสวนกลับไปให้นอนผวาบ้าง