จะด่าผมก็ได้นะ เพราะผมรู้สึกว่าผมโคตรไม่ชอบพ่อตัวเองเอามากๆ และผมรู้สึกว่าในโลกนี้ "คนที่รักผมจริง คือ แม่ แล้วก็ตากับยาย" เท่านั้น ผมว่าการตัดสินบุญคุณจริงๆ ควรตัดสินแค่ บุญคุณในการเลี้ยงดู กับ บุญคุณอุ้มท้องมา9เดือน (อันนี้ต่อให้แม่ไม่ดี ผมก็ยอมรับนะว่ามีพระคุณกับเรา เพราะการอุ้มท้อง9เดือน และตอนคลอดนี่ก็เหนื่อยใช่เล่น) แต่กับพ่อนี่สิ (ผมตอบในมุมมอง ผช. คือแค่ ทำ ผญ.ท้องเฉยๆ ไม่เหนื่อย ไม่เจ็บ ไม่ลำบากอะไรเลย สบายด้วยซ้ำ) แถมเลี้ยงดู ก็เลี้ยงส่งๆ ชุ่ยๆ แบบนี้มันมีพระคุณตรงไหน (ถ้าบุญคุณวัดที่การเลี้ยงดูอย่างเดียว ผมว่าตากับยาย เลี้ยงผมและให้ความรักผมได้ดีกว่าพ่อด้วยซ้ำ ) ส่วนบุญคุณในการให้กำเนิด สำหรับพ่อแล้ว นี่มันก็ยังไงๆอยู่นะ ?? (เพราะ ผช.นี่ก็ช่วยตัวเอง ปล่อยลงท่อทุกคืนเสียงของอยู่แล้ว) ตัวผมเองก็แค่ตัวอสุจิ1ตัว ที่โชคดีไม่ต้องลงไปในท่อระบายน้ำแค่นั้นเอง
การที่พ่อแม่ มีลูกนี่ เพราะรักกันจริง หรือ เพราะแค่ทะยานอยากในกามเฉยๆ หรือ ว่าทั้ง2อย่าง (ขอคำตอบจริง ไม่โลกสวย)