แม่เรา เป็นคนมีปมกับการเลี้ยงดูของตายาย แล้วก็มีคู่ชีวิตไม่ดี (ก็คือพ่อเรา) อยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ จากที่เขาเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้ก็อยู่บ้านด้วยกัน พ่อแม่ยาย แค่วันๆไม่ได้คุยอะไรกันเลย ประมาณว่าก็แค่อยู่บ้านด้วยกันเฉยๆ ตอนนี้เขาอายุประมาณ50กว่าๆ แต่เขาเหมือนเอาปมชีวิต อดีตที่ผ่านมาของเขาเป็นตัวรั้งชีวิตเขาไม่ให้ไปไหนเอง เขาโทษว่าตัวเองไม่ได้เรียนสูงเลยไม่มีงานทำ เขาบอกว่าแก่จะ60แล้วยังไม่มีอะไร เขามาเล่าให้ฟังว่าพ่อไม่ช่วยเลี้ยงลูก

เขาบอกว่าเขาไปไหนไม่ได้เพราะต้องดูแลตายาย (แต่การดูแลที่เขาทำคือ อยู่บ้านด้วยเฉยๆ รอส่งไปหาหมอ ไม่ได้ทำไรไปมากกว่านั้น) แต่ตายาย ไม่ได้ติดเตียง เดินได้ ไม่ต้องคอยมาเปลี่ยนผ้าอ้อม (ตาไปอยู่บ้านสวนคนเดียวที่พ่อคอยไปๆมาๆ) เขาบอกถ้าตายายไม่อยู่เขาก็ไปแล้วเหมือนกัน เราไม่เห็นว่าเขาจะไปยังไงเลย เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยทำงาน ไม่เคยออกไปใช้ชีวิตนอกบ้าน ไม่รู้ว่าชีวิตแม่ที่ผ่านมาเป็นยังไงเจออะไรถึงใช้ชีวิตแบบนี้ ใช้ชีวิตแบบโทษสิ่งรอบตัวทุกอย่าง

แม่เราเป็นคนไม่พูด เป็นคนเก็บกด แล้วเขาก็มาเล่าให้เราฟัง แต่ไม่ไปพูดกับยาย หรือพ่อ คนที่มีปัญหาด้วย มันไม่ใช่ปัญหาของเราเลย เขาเล่าว่าตายายทำอย่างนี้ พ่อทำอย่างนี้ ฟังแล้วเราก็ช่วยอะไรไม่ได้ (แล้วบางทีไม่ใช่ระบายเฉยๆด้วยนะ ด่าพ่อให้ฟัง) เชื่อมั้ยคะว่าปัจจุบันที่เขาอายุ50กว่าเขายังเอาเรื่องอดีตที่เป็นปมชีวิตเขามาเล่าให้ฟัง

สิ่งที่เราคิดนะ เราคิดว่าบางคนไม่ได้เรียนเลย เขายังมีชิวิตไปต่อได้ เขาไม่ได้โทษว่าชีวิตฉันเป็นแบบนี้สวรรค์กำหนดมาฉันเลยไปไหนไม่ได้เลย คือรู้สึกว่าเขาเป็นคนโทษทุกอย่างยกเว้นโทษตัวเองอะค่ะ แล้วก็เก็บปมชีวิตไว้ แล้วก็ไม่ทำอะไรที่ทำให้มันเปลี่ยนแปลง