ดูเราสองต้องเศร้าใจให้ระทม
รักตรอมตรมอารมณ์ขื่นขมไหม้
แม้ราตรีนี้มีจันทร์อันอำไพ
สองเราไซร้ตัดสัมพันธ์บั่นอุรา
เจ้าแก้วตาลืมแล้วหรือปีที่ผ่าน
ใช่เราไหมในวันวานที่เหนื่อยล้า
แม้จะมีอุปสรรคหนักผ่านมา
ยังมีเราที่เคียงบ่าช่วยฝ่าไป
จะแยกไปหลายครั้งพี่ยังคิด
ในดวงจิตติดอยู่นี้มิไปไหน
มีบางสิ่งที่หยุดยั้งรั้งฤทัย
มิอาจบอก ว่าทำไม ให้แด่เธอ
แม้พลั้งเผลอทะเลาะกันในบางครา
ถูกผิดนั้นมินำพามาเสมอ
มีโดดเดี่ยวเและเปลี่ยวเหงาบ้างนะเออ
แต่มั่นใจในรักเธอมิรู้คลาย
มิเสียหายชายหญิงรักประจักษ์ไซร้
แต่ความรักปักดวงใจไม่เลือนหาย
บางครั้งอาจเกินเลยไป ให้วุ่นวาย
เพราะอะไร บอกไม่ได้ อายวจี ...
I Can't tell you why