สวัสดีค่ะ หนูมีข้ออึดอัดใจ ปนความสบายใจกับเรื่องๆหนึ่ง ในชีวิตหนู
*ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เรื่องนี้หนูเรียกมันไม่ถุกค่ะ ว่าเป็นความสัมพันธ์แบบไหน ...
...หนูคุยกับผู้ชายคนนึง มาประมาณ 3 ปีค่ะ คุยผ่านโซเชียล มาตลอด ไม่เคยเจอกันตัวเป็นๆ นอกจาก วิดิโอคอลมาหา ยุบ่อยๆ เดิมผช.คนนี้ เขาก็เป็นเพื่อน ของเพื่อนหนูอีกที เขาเป็นสเปค หนูทุกอย่างเลย เว้นนิสัยบางอย่าง 555
แรกๆเราคุยกันแทบทุกวัน ปีหลังๆมา ด้วยหน้างานเราไม่ตรงกัน มีคุยบ้าง ไม่ถึงกับหายไป จนเรารู้สึกผูกพันธ์ (ความรู้สึกหนูเอง) เขาออกจะติสๆ หน่อย แต่หนูก็ดีใจที่เขายังคุยกับหนู...เรา#โสด ทั้งคู่ค่ะ
* คุยปีแรก หนูก็บอกเขาเสมอ และ บางครั้งหนูก็อยากหายไป เพียงเพราะ หนูไม่อยากรู้สึกกับเขามากไป แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว...หนูหาทางบอกเขา ถึงความรุ้สึกดีของหนู บอกมาตลอด ทุกปี ปีละครั้ง 3 ปี 3 ครั้ง ถูกปฏิเสธทุกครั้ง55 แต่หนูเข้าใจในเหตุผลของเขา เขาอยากให้หนู เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ด้วยหน้างานของเขา เขาไม่สามารถ ให้เวลา ความสุข รึ ปลีกชีวิตส่วนตัวได้มากนัก เขาไใ่อยากให้เราคาดหวังใดๆ เลยคุยกันยุแบบนี้ บนความสบายใจ
***จนปีหลังมา เขาเริ่มคุยกับหนู ลึกซ่งึขึ้นคุยเซ็กโฟนกัน คุยเรื่องอย่างว่ากันมากขึ้น จนบางครั้งหนูก็ไม่แน่ใจว่า เขาให้หนูเป็นที่ระบายเขา รึ เขาไว้ใจเรามาก ไปไหม? เรากำลังทำอะไรอยู่??? ในความคิดบางครั้งเหมือนเราลดค่าตัวเอง คิดจนน้ำตาไหล...
***หนูควรทำยังไงกับความสัมพันนี้ดีค่ะ.
ปล.ยังไงระหว่างเราก็ไม่มีสถานะใด นอกจาก เป็นความสบายใจให้กัน รวมถึง เรื่องความใคร่ ด้วย
คุยกันมาตั้งนาน ก็ไม่ใช่แฟน ทำอะไรแทนได้หรอ...
*ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เรื่องนี้หนูเรียกมันไม่ถุกค่ะ ว่าเป็นความสัมพันธ์แบบไหน ...
...หนูคุยกับผู้ชายคนนึง มาประมาณ 3 ปีค่ะ คุยผ่านโซเชียล มาตลอด ไม่เคยเจอกันตัวเป็นๆ นอกจาก วิดิโอคอลมาหา ยุบ่อยๆ เดิมผช.คนนี้ เขาก็เป็นเพื่อน ของเพื่อนหนูอีกที เขาเป็นสเปค หนูทุกอย่างเลย เว้นนิสัยบางอย่าง 555
แรกๆเราคุยกันแทบทุกวัน ปีหลังๆมา ด้วยหน้างานเราไม่ตรงกัน มีคุยบ้าง ไม่ถึงกับหายไป จนเรารู้สึกผูกพันธ์ (ความรู้สึกหนูเอง) เขาออกจะติสๆ หน่อย แต่หนูก็ดีใจที่เขายังคุยกับหนู...เรา#โสด ทั้งคู่ค่ะ
* คุยปีแรก หนูก็บอกเขาเสมอ และ บางครั้งหนูก็อยากหายไป เพียงเพราะ หนูไม่อยากรู้สึกกับเขามากไป แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว...หนูหาทางบอกเขา ถึงความรุ้สึกดีของหนู บอกมาตลอด ทุกปี ปีละครั้ง 3 ปี 3 ครั้ง ถูกปฏิเสธทุกครั้ง55 แต่หนูเข้าใจในเหตุผลของเขา เขาอยากให้หนู เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ด้วยหน้างานของเขา เขาไม่สามารถ ให้เวลา ความสุข รึ ปลีกชีวิตส่วนตัวได้มากนัก เขาไใ่อยากให้เราคาดหวังใดๆ เลยคุยกันยุแบบนี้ บนความสบายใจ
***จนปีหลังมา เขาเริ่มคุยกับหนู ลึกซ่งึขึ้นคุยเซ็กโฟนกัน คุยเรื่องอย่างว่ากันมากขึ้น จนบางครั้งหนูก็ไม่แน่ใจว่า เขาให้หนูเป็นที่ระบายเขา รึ เขาไว้ใจเรามาก ไปไหม? เรากำลังทำอะไรอยู่??? ในความคิดบางครั้งเหมือนเราลดค่าตัวเอง คิดจนน้ำตาไหล...
***หนูควรทำยังไงกับความสัมพันนี้ดีค่ะ.
ปล.ยังไงระหว่างเราก็ไม่มีสถานะใด นอกจาก เป็นความสบายใจให้กัน รวมถึง เรื่องความใคร่ ด้วย