เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเป็นแค่เด็กบ้านนอกคนนึง ที่ต้องมาเรียนในกรุงเทพ เมื่อถึงเวลาเทศกาล เป็นครั้งเเรกที่เรากลับบ้านต่างจังหวัด คนในหมู่บ้านต่างก็ทักว่าหน้าขาวใส ไปทำอะไรมา เราก็เเค่พูดไปว่า "คลอรีนช่วย" เพราะเราก็ไม่รู้จริงๆ ว่าเพราะอะไร ก็นึกว่าเพราะมาอยู่ในเมืองน้ำสะอาดก็แค่นั้น พอเรากลับมากรุงเทพ มีอยู่วันนึง เราไปวัตสันกับเพื่อน พนักงานเดินเข้ามาถามว่าเราใช้ครีมอะไร ทำไมหน้าขาว เราก็ตอบไป (ขอไม่บอกชื่อนะคะ) พี่พนักงานก็บอกว่าครีมตัวนั้นมีสารสเตียรอยด์ เค้าบอกให้เราเลิกใช้ ด้วยความเป็นเด็กบ้านนอก ก็ไม่รู้หรอกว่าสเตียรอยด์คืออะไร จนเราหาข้อมูลเเละศึกษาจนเข้าใจ เเต่ก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี เเต่เราก็ค่อยๆเลิกครีมตัวนั้นลงทีละนิด จนตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว (เลิกใช้มาเดือนนึงเเล้ว) แต่ช่วงที่เราลดการใช้ครีม สิวก็ผุดขึ้นเรื่อยๆ อักเสบขึ้นเต็มหน้าจนปวดไปหมด เเละช่วงนั้นเป็นช่วงสงกรานต์ เราก็กลับไปที่ต่างจังหวัด ด้วยสภาพที่ต่างจากครั้งเเรก ทุกคนต่างก็ท้วง ว่าไปทำอะไรมา ทำไมเป็นสิวอีกเเล้ว (ก่อนไป กทม หน้าเราเป็นสิวผด) เราเจอคำถามเยอะเเยะมากมาย เเต่เราก็ยิ้มเเล้วตอบไปว่า "เดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวก็สวย ขอเวลาหนูหน่อย" เป็นคำตอบที่หลงตัวเอง >< เเต่ความจริงก็พยายามปลอบใจตัวเองอยู่ -.- เราใช้ชีวิตด้วยคำถามเเบบนั้นมาตลอด 1 เดือน ในช่วงเเรกๆ ที่เราเลิกใช้ครีม เราก็บอกพ่อกับเเม่ (ตอนแรกยุกะตายายที่ ตจว.) ว่าพ่อแม่ต้องเป็นกำลังใจให้หนูเเล้วเเหละ เพราะต่อจากนี้หน้าหนูจะเเย่มากๆ (รู้ชะตากรรมตัวเอง) เเล้วเเม่ก็พูดขึ้นมาว่า "เป็นจั่งได่ล่ะ ใช้ครีมหลายๆ หน้าพังเเล้ว" เราก็ทำเป็นขำ ทั้งๆที่ในใจเจ็บโคตร ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมานี้ เราเเทบไม่ใช้ครีมอะไรเลย เราใช้เเค่อโลเวล่าว่านหางจระเข้ กับครีมกันแดด EARTH SPF 50+ PA+++ สำหรับเป็นสิว ผิวเเพ้ง่าย โทเมอิ แอคเน่ครีมไว้เเต้มสิวอักเสบ และ Mederma ไว้ลบรอยเเผลเป็นบางจุด จนเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา เราซื้อ เบนแซค 5% มาใช้ เเล้วสิวเห่อหนักมาก (คาดว่าขับสิว) อันไหนที่สิวเป็นหัวเเข็งๆ เราก็บีบออก แต้มยา ก็ทำให้เป็นรอย แต่พอหายที่นึง ก็ขึ้นที่นึง เป็นเเบบนี้มาเรื่อยๆ จนเมื่อเช้า ญาติที่ ตจว. วิดีโอคอลมาหา แม่ก็เลยเรียกไปคุยด้วย พอทุกคนเห็นหน้าเท่านั้นเเหละ ขำกันใหญ่เลย เรียกคนนู่น คนนี้มาดูหนังหน้าเรา แล้วก็พากันเเซว ว่าอะไรติดหน้า ทำไมหน้าเป็นเเบบนั้น บางคนก็บอกให้เอาอันนั้น อันนี้ไปใช้ เราก็ยิ้ม ทำเหมือนไม่เป็นอะไร เเต่น้ำตานี่คลอละ พีคสุด เเม่นั่งอยู่ข้างๆ ก็นั่งจ้องหน้าเรา เเล้วก็ขำ บอกญาติว่า เราเป็นนางงามจักรวาล เวลาออกมาจากห้องน้ำ ต้องนั่งมองกระจก ทานั่นทานี่เยอะเเยะไปหมด จนเราทนไม่ไหว เลยพูดออกไปว่า ก็ใช้เเค่ว่านหางจระเข้ตัวเดียวละเเม่ (น้ำตาก็จะไหล) เค้าก็พากันขำ แม่ก็ขำ เราก็เลยเดินออกมา ละก็มานั่งระบายในพันทิปแบบนี้เเหละค่ะ
#อยากพูดออกมาดังๆเลยว่าคนเป็นสิวไม่ใช่ตัวตลก