นี่คือกระทู้แรกของเรานะคะ 

เราแต่งงานกับสามีมา เข้าปีที่ 4 มีลูก 1 คน 3 ขวบ  แต่งมาอยู่บ้านสามีค่ะ 

ตอนนี้กำลังตั้งท้อง คนที่ 2 

สามี อายุ 26 เรา 29

ตอนนี้ เราขายประกัน บ.หนึ่ง ว่างก็ขับแกรบ หารายได้เสริม 

สามีเราตอนนี้ไม่ทำงานอะไรเลย วันทั้งวันเอาแต่นอน ไม่มีรายได้ พอต้องจ่ายอะไรก็จะแบมือขอ แม่ น้า ยาย 

พอเราแนะนำให้ทำงาน สามีก็จะบ่น เราและว่าเราแรง ๆ

เราไม่มีภาระค่าใช้จ่ายอะไรค่ะ รถ บ้าน ไม่ต้องผ่อน อยู่บ้านสามี รถใช้ของบ้านสามี ซึ่งมีหลายคัน 

แต่มันมีค่าใช้จ่ายอื่นๆจิปาถะ และบางทีเราต้องรับผิดชอบที่บ้านแม่เรา ทำให้เรามีเงินเหลือไม่มากนัก 

บางเวลาสามีก็มาขอเงินที่เรา ซื้อข้าวกินซื้อของที่อยากได้ 

ตอนนอนแยกห้องกันนอน และหลายครั้งเราจับได้ว่าเค้าแอบคุยกัยคนอื่น จนทะเลาะกัน เราตัดสินใจบอกแม่สามี เพื่อขอเลิก แต่พอคุยกัน เค้ากับเงียบแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ตอนนี้เหมือนอยู่ไปวันๆค่ะ เราไม่รู้สึก รักเค้าเลย อยากไปให้พ้นๆจากตรงนี้ แต่ ติดตรงที่ลูก ถ้าไป ทางนี้จะไม่ยอมให้ลูกเราไป แน่นอน เราไท่ได้จดทะเบียนสมรสค่ะ 
แต่ถ้าฟ้องร้องบ้านแฟนเรามีสิทธิ์ชนะเพราะฐานะทางบ้านดีกว่ามาก

บ้านเราไม่มีอะไรเลยค่ะ 

แล้วลูกก็ติดย่า

คือที่บ้านสามี ดูแลเราดีมากค่ะ แม่สามีดูแลเราเหมือนลูกคนนึง 

แต่ติดตรงที่สามีเรา คิดไม่ได้ ไม่ยอมทำงาน ไม่ทำอะไรเลย ตื่นมากินข้าว แล้วก็นอน กลางคืนก็เที่ยว ไม่เคยช่วยอะไรเลย แม้กระทั่งดูลูก 

เรารู้สึกเหนื่อย บางทีทำงานเหนื่อยๆ อยากได้กำลังใจ พอมีเรื่องมาเล่าให้เค้าฟัง เค้ากับด่าซ้ำ สมน้ำหน้า บอกแล้วอย่าทำ ให้ออกจากงาน 

เรารู้สึกแย่กับคนแบบนี้ค่ะ คือถ้าเราไม่ทำงาน แล้วเค้าก็ไม่ทำงาน คือ อดแน่นอนค่ะ 

พอจะมีวิธีให้เค้าคิดได้ ปรับปรุงตัว  หรือ ว่า เราควรเลิกแล้วออกมาเลยดีคะ 

ปล.เรื่องนี้ทำให้เรา มีปัญหาสุขภาพจิตและเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ