เรามีลูกกับสามี 2 คน คนนึง 2ขวบกว่า คนนึง 2 เดือน 
ลูกคนแรก เลี้ยงเอง พร้อมกับเอาลูกไปทำงานที่ออฟฟิศด้วย ตั้งท้องลูกคนที่2ได้ 6 เก่อนลาออกจากงานมาอยู่บ้าน
และได้มีการคุยกับสามีว่า ถ้าคลอดลูกคนที่2จะให้ แม่ของสามีมาช่วยเลี้ยง
แต่พอถึงเวลาที่คลอดจริงๆ ไม่ได้เป็นแบบที่คิด
แม่สามีไม่สามารถ มาช่วยเลี้ยงได้
ความวุ่นวายประสาทเสียก็เกิดขึ้น
เลี้ยงลูกคนเดียว 24 ชม. ลูกคนโตกำลังวัยทอง 2 ขวบ ร้องโวยวายๆเอะอะร้องๆ แล้วแก้ไขด้วยการให้ดูทีวี เข้าใจเลยว่าเดือนกว่าๆ ที่ให้ลูกทีวีตลอด จากที่ลูกเคยพูดเข้าใจง่ายก็ยากไปหมด 
ลูกคนเล็ก ต้องให้นม ปล่อยวางไม่ได้ต้องอุ้มตลอด ไหนจะปั๊มนม คือ แทบไม่มีเวลาได้กินข้าว หรือ เข้าห้องน้ำ ขนาดแต่งตัวจะไปข้างนอก ลูกร้อง สามี ยังนั่งเฉยๆ ไม่มีท่าทีจะมาช่วย ดูลูก (แต่ถ้าใช้ ก็ไม่มีปัญหา)
สามีนี่ จะให้ทำอะไร คือต้องบอก ถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ เหมือนรอให้ออกคำสั่งตลอดเวลา
แล้วเคยปรึกษากัน ว่าถ้า 2 คนเลี้ยงไม่ไหว ห่วงพัฒนาการลูกด้วย เอาไป ฝาก รร ไหม สามีไม่โอเค บอก ทำใจไม่ได้สงสารลูก
เราก็พยายามอดทนมาตลอด มีปัญหากันมาตลอด พอเราร้องไห้ เหนื่อยจากที่เลี้ยงลูก สามี ไม่เคยเข้าใจ ได้แต่แสดงอาการ ทำท่าที เหมือนเรา ทำตัวมีปัญหา แต่เอาจริงๆ ถ้าใครไม่มาเป็นแม่ลูกอ่อนไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าต้องแบกอะไร ไว้บ้าง
คิดอยากจะแยกทางกับสามี อยากให้ลูกได้อยู่กับสามีอยากให้สามีได้รู้ว่าการที่เรา ต้องมาเลี้ยงลูก 24 ชม.ไม่มีเวลาแม้กระทั้งจะทำอะไร มันเหนื่อยแค่ไหน แล้วมันเหนื่อยมากกว่า ตรงที่ไม่มีใครเข้าใจ อยู่แบบไม่มีความสุข ทะเลาะกันทุกวัน ห่วงลูกก็ห่วง แต่ไม่รู้จะทำยังไง ปรึกษากัน มีทางออกก็ไม่ทำ