หลังจากพระโคดม
ทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา
(เป็นสมาธิทางโลก เป็นมิจฉสมาธิ คือขนิกสมาธิ สมาธิชั่วครั้งชั่วคราว)
ที่ตำบลอุรุเวลาเสนานิคมอยู่นานถึง 6 ปี
ก็ยังไม่บรรลุจึงทรงละหนทางนี้
แล้วระลึกได้ว่าเมื่อทรงพระเยาว์ได้เคยนั่งสมาธิใต้ต้นหว้า
ด้วยความสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลาย
จึงได้ปฐมฌานมาตั้งแต่ครั้งนั้น
พระองค์จึงตัดสินพระทัยกลับเสวยพระกระยาหาร
ทำให้ร่างกายกลับมีพลัง
พระทัยเริ่มสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมอีกครั้ง
จนได้บรรลุฌานเป็นลำดับจนถึงจตุตถฌาน
ในขณะที่จิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ตั้งมั่น อย่างนี้
ก็ทรงบรรลุญาณ 3 แต่ละขั้นในปฐมยาม มัชฌิมยาม และปัจฉิมยาม ตามลำดับ
ในช่วงเวลานี้จึงทรงรู้ว่าอวิชชาถูกกำจัดแล้ว เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันเพ็ญเดือน 6
ขนิกสมาธิจิตไม่มีทางตั้งมั่นได้
ทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา
(เป็นสมาธิทางโลก เป็นมิจฉสมาธิ คือขนิกสมาธิ สมาธิชั่วครั้งชั่วคราว)
ที่ตำบลอุรุเวลาเสนานิคมอยู่นานถึง 6 ปี
ก็ยังไม่บรรลุจึงทรงละหนทางนี้
จึงได้ปฐมฌานมาตั้งแต่ครั้งนั้น
พระองค์จึงตัดสินพระทัยกลับเสวยพระกระยาหาร
จนได้บรรลุฌานเป็นลำดับจนถึงจตุตถฌาน
ในขณะที่จิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ตั้งมั่น อย่างนี้
ก็ทรงบรรลุญาณ 3 แต่ละขั้นในปฐมยาม มัชฌิมยาม และปัจฉิมยาม ตามลำดับ
ในช่วงเวลานี้จึงทรงรู้ว่าอวิชชาถูกกำจัดแล้ว เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในวันเพ็ญเดือน 6