เวลาผมอารมณ์ปกติผมจะเป็นคนที่เฟรนลี่ คุยได้ พร้อมช่วยเหลือทุกคนที่ช่วยได้ใครจะว่าไงผมก็ยอมรับฟังได้หมด แต่ถ้าตอนไหนผมโมโหไม่ว่าจากการเล่นเกมหรืออะไรก็ตามที่ทำให้ผมโมโห ผมมีความคิดที่ว่า ผมจะต้องเป็นพระเจ้า จะต้องเอาทุกคนบนโลกนี้หรือคนที่ไม่ชอบหน้ามาเป็นทาสใส่ปลอกคอดื่มนำ้กามของผมทรมานมันจนกว่าจะตาย 5555 ยิ่งคิดยิ่งสะใจมีความสุขเพราะเวลาโมโหผมชอบคิดว่าตัวเองอยู่จุดสูงสุดเป็นบุคคลพิเศษไม่เหมือนพวกเศษสวะตำ่ต้อยเดินดิน ที่มันเกิดมาเพื่อเป็นทาสเพื่อนสนองความอยากของผม 55555 แต่พออารมณ์ดีขึ้นผมก็จะลืมเรื่องที่เคยคิดไว้ก่อนหน้านี้หมดแล้วก็กลับมาเป็นคนที่พร้อมรับฟังและช่วยเหลือความทุกข์ของทุกคนที่สามารถช่วยได้ ผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ ม.1 แล้วจนตอนนี้ก็กำลังจะขึ้น ม.5 แล้ว ถ้าถามว่าผมมีความสุขมั้ยมันก็มีแต่ในขณะเดียวกันมันทึกข์มากเช่นกัน