คือว่า เราเป็นคนที่รักแล้วก็แคร์เพื่อนของตัวเองมากๆ ถึงจะไม่สนิทกัน แต่ถ้าเขาลำบากเราก็จะช่วย คือประมาณว่าเพื่อนคนนี้เป็นรองหัวหน้าห้อง แล้วก็เป็นคนที่รับผิดชอบหน้าที่ดีมากๆ เวลาครูสั่งงานเขาจะบอกให้เราไปทำนู่นทำนี่ ซึ่งเราเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่น เราก็เลยทำด้วยความเต็มใจ ช่วงแรกๆเพื่ออนคนนี้จะถามงานเราตลอด ถามเรื่องเรียนตลอดแล้วถามเราเป็นที่ปรึกษาตลอด จนเรารู้สึกว่าคนนี้คือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา แต่พอนานเข้าๆ เวลาเราทำอะไรไม่พอใจเขาจะด่า และเขาจะว่าเรา ด้วยความที่เขาเป็นคนที่รำคาญง่าย ส่วนเราเป็นคนที่คิดมาก กังวลง่าย  ตอนแรกๆที่เขาด่า เขาแค่บอกว่า จะทำแบบนี้ทำไม แล้วก็ตักเตือน พอหลังๆเขาเริ่มใช้คำหยาบ ตอนเขาด่าเขาอาจจะรู้สึกแค่ว่าด่าเฉยๆ แต่เราชอบเก็บมาคิด และเป็นคนที่น้อยใจง่าย เวลาคนด่าเราก็จะเสียใจจริงๆ และคิดว่า เราจะง้อเขายังไงดี เราจะทำอะไรเพื่อที่ทำให้เขาหายโกรธ แต่ก็มีเวลาที่เราไม่พอใจเขาเราก็อยากว่าอยากตักเตือนเขา แต่เราก็ไม่กล้า เพราะกลัวเพื่อนไม่คบ แล้วเราก็เกรงใจด้วย แต่มันก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเราคิดว่าเราจะเป็นโรคประสาทไม่ก็ซึมเศร้า แต่พออยู่กับเพื่อเราจะไม่แสดงออก เพราะปกติเราเป็นคนร่าเริง เป็นคนที่ตลกมากๆด้วย แล้วคือเขาอารมณ์เสียใส่เราทุกวัน จนเราไม่อยากอยู่แล้ว เพราะสำหรับเรา เพื่อนคือทุกอย่างที่จะทำให้เรามีความสุข พอโดนว่าเราก็จะเสียความรู้สึก เราก็พยายามจะอยู่เงียบ พยายามที่จะไม่พูด แต่เราทำไม่ได้ เไราะปกติเราเป็นคนที่พูดมาก เราก็เลยจะถามว่า จะทำยังไงไม่ให้เราเครียด และเราก็ไม่อยากเสียเพื่อนเพราะเรื่องแบบนี้ด้วย เพราะเรารักเพื่อนมากกกก