ลูกน้องเราเป็นคนอารมณ์ร้อนใครพูดอะไรไม่เข้าหูหรือได้ยินใครเล่าอะไรให้ฟังก็จะโมโหด่าทอเพื่อนร่วมงานรวมทั้งหัวหน้างานด้วย ซึ่งเราก็ตักเตือนหลายๆครั้งทั้งมีใบเตือนด้วย แต่ครั้งนี้เขาเข้าใจว่าเราไปพูดว่าเขาทั้งที่เขาก็ทำผิดจริงแต่คิดว่าเราไปประจานเขา เขาได้เข้ามาด่าเราด้วยถ้อยคำหยาบคาย รวมทั้งพุ่งจะมาทำร้ายเรา แต่เราก็ไม่ได้ตอบโต้เพื่อนร่วมงานได้มาจับตัวเขาไว้เราจึงให้ขึ้นมาคุยกับฝ่ายบุคคล เมื่อขึ้นมายังมาด่าเราแบบเดิมต่อหน้าพนักงานบนออฟฟิศ หลังคุยกับฝ่ายบุคคลแล้วให้เดินมาขอโทษเราแต่แสดงท่าทีไม่พอใจเมื่อลงไปทำงานได้ทำลายข้าวของในโรงงานพัง และบอกว่าเป็นอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งทางฝ่ายบุคคลแค่ให้ใบเตือนแต่เราไม่โอเครรู้สึกว่าเด็กคนนี้สนิทกับทางฝ่ายบุคคลทำให้ไม่กลัวและทำพฤติกรรมแบบนี้  ซึ่งเราจะไปลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐานเพราะพนักงานยังทำงานอยู่เรากลัวเกิดเหตุอีก แต่หลายๆคนบอกให้เราให้อภัยเขาคงไม่ทำแล้ว เราคิดว่าทำไมเวลาเราถูกกระทำไม่เห็นมีใครปกป้องความรู้สึกเราเลยหรือเพราะเราเป็นหัวหน้า การเลือกที่รักมักที่ชังพวกใครพวกมันมันลำบากในการทำงานจริงๆ