คือแม่เรามีลูกช้า ตอนนี้เราอยู่มอปลายแม่เราก็เกือบจะหกสิบแล้วค่ะ และแน่นอนว่าสิ่งที่เราต้องเจอทุกๆวันคืออาการของคนวัยทอง
แม่หาเรื่องทุกอย่างตั้งแต่เราตื่นสายในวันหยุด กลับบ้านช้าเพราะเรียนพิเศษถึงสองทุ่ม อ่านหนังสือสอบอยู่บนห้องดึกๆ โทรให้แม่ไปรับที่โรงเรียนเพราะป่วย ทุกอย่างที่เราโดนด่าเรารู้สึกว่าเราไม่ผิด ถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากตื่นสาย ไม่อยากเรียน ไม่อยากสอบ ไม่อยากป่วยเช่นกัน เราจำได้ว่าตอนเรามอต้นแม่ก็ไม่เป็นแบบนี้ เราไม่รู้ว่าที่ตอนนั้นไม่โดนเพราะมอต้นมันเรียนง่ายหรือแม่ยังไม่เหวี่ยงเท่านั้นเอง

ล่าสุดที่โดนเมื่อกี้ก็โดนเรื่องกินน้ำแล้วไม่แช่ ทั้งบ้านเรามีสี่คน ทำไมแม่เลือกที่จะด่าแต่เราตลอด ทีพี่เราทำไม่เห็นเคยว่าอะไรแบบนี้เลย เพราะเราเป็นผู้หญิงหรอ เพราะเราเรียนไม่เก่งหรอ เราถึงไม่ได้รับความเอ็นดูแบบนั้นบ้าง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันพอถึงจุดนึงที่แม่ด่าเราจนเกือบจะพอใจแล้ว แม่ก็จะไล่เราไปตาย ประโยคประมาณกุก็ไม่ได้อยากมีเป็นลูกคือฟังบ่อยจนเชื่อแล้วว่าคงไม่อยากมีเราจริงๆ ปกติเวลาที่แม่พูดว่าถ้ากล้ามากก็วิ่งออกไปให้รถชนเลยดิ เราก็จะยืนร้องไห้เงียบๆ มีอยู่ครั้งนึงที่เราทนไม่ไหวแล้ววิ่งออกไปจริงๆ มีแต่พี่ที่วิ่งมากอดเราไว้ แม่ไม่คิดที่จะขยับตัวออกมาจากจุดที่พูดด้วยซ้ำ เราไม่รู้ว่าแม่ช็อคที่เราวิ่งหรือแม่ไม่รั้งเราจริงๆ 

มีครั้งนึงที่แม่กับพี่ทะเลาะกันหนักมากๆ จนพี่ผลักแม่ตกบันไดสิบขั้นนิดๆ มือนึงเราต้องดูแม่ไปด้วยขณะที่อีกมือจับคอเสื้อพี่ไม่ให้วิ่งหนีไป พอปลอบทุกคนได้ก็ต้องโทรไปรายงานพ่ออีกว่าเกิดอะไรขึ้น เราไม่รู้ว่าบ้านอื่นเค้าเหนื่อยเท่าเรามั้ย หรือมีแค่เราที่ซวยเกิดมาที่ตรงนี้

เรารักพ่อ รักแม่ รักพี่ แต่เราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากตายแต่เราเชื่อว่าถ้าเรายังอยู่ตรงนี้ เราน่าจะได้ไปก่อนจบมัธยมอีก เรารู้ว่าการหนีออกจากบ้านไม่ใช่ทางที่ดีหรือทางที่ถูกต้อง แต่สำหรับเราตอนนี้การจับเข่าคุยกันตรงๆมันช่วยอะไรเราไม่ได้เลย เราเข้าใจที่แม่จะเปรียบเทียบเรากับพี่ เรายังเคยคิดขำๆเลยว่าหมออาจจะลืมเอาสมองเราออกมาตอนทำคลอดรึปล่าว ทำไมโง่ได้ถึงขนาดนี้ 

ที่อยากจะรู้ก็คือ
1. ปกติหนีออกจากบ้านแล้วไปพักที่ไหนกัน เราไม่สามารถพักที่บ้านญาติหรือบ้านเพื่อนได้ ต้องเช่าหอพักยังไง อยู่ไกลจากบ้านแค่ไหน หรือต้องหนีไปอีกจังหวัด
2. เอาอะไรไปบ้าง นอกจากพวกของใช้จำเป็นแล้วมีอะไรที่ควรพกอีกมั้ย
3. เงินเท่าไหร่ต่อเดือนถึงเพียงพอกับการอาศัยอยู่คนเดียว
4. มีที่ทำงานที่รับวุฒิที่ยังไม่จบมอหกบ้างมั้ย
5. ปิดโซเซี่ยวมีเดียพวกเฟส ไอจี ทวิตกันมั้ย
6. เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์กันมั้ย
7. เขียนจดหมายลาหรือทิ้งข้อความไว้ดีมั้ย

ข้อ 5-7 ไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้ค่ะ แต่ข้อ 1-4 ขอคำแนะนำจริงๆค่ะ

และสุดท้ายนี้ เราคิดไว้แล้วว่าถ้าเราหนีไปตอนนี้ อนาคตเรา ความฝันเรา ทุกๆอย่างที่ตั้งใจเรียน ทำเกรดดีๆมาก็คงหมดค่าไป  เราไม่คิดจะหนีหายไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ สุดท้ายคำว่าครอบครัวก็ตัดกันไม่ได้อยู่ดี เราคิดไว้ว่าถ้าเราไปแล้วไม่รอด เราก็ยอมเป็นศพไร้ญาติไป หรือเรารอดและตั้งตัวได้ เราจะหาเงินก้อนมาให้พ่อกับแม่เป็นค่าเลี้ยงดูหรืออื่นๆไป

ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ