โรคซึมเศร้า...โรคนี้คงไม่มีใครอยากพบเจอกับตัวเองผมเองก็เช่นกัน
เมื่อช่วงปลายปีที่แล้วผมได้ไปหาจิตแพทย์และได้พบว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
ในช่วงขณะนั้นผมไม่สามารถปรับอารมณ์และการใช้ชีวิตได้เลย มืดหม่นไปหมด ในการใช้ชีวิตแต่ละวันผ่านไปด้วยความยากลำบาก
อะไรที่เคยทำแล้วมีความสุขก็เริ่มหายไปในตอนนั้นการดูวอลเลย์บอลก็เป็นหนึ่งสิ่งที่หายไปเช่นเดียวกัน
ผมพยายามรักษาตัวเองเกือบ 2 เดือนได้แล้ว และภายใน 2 เดือนผมพยายามฆ่าตัวตายไปถึง 3 ครั้งด้วยกัน
แต่ก็ไม่สำเร็จเลยสักครั้ง ซึ่งความรู้สึกในตอนนั้นมันแย่มาก ๆ ผมพยายามทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหายจากโรคนี้
แต่มันก็ไม่ประสบความสำเร็จเลย ยิ่งทำให้ท้อและไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ต่อไปอีก
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมยังมีชีวิตอยู่ และเมื่อไม่นานมานี้ผมก็ได้ค้นพบความสุขอีกครั้งจากการดูและการเชียร์วอลเลย์บอล
เมื่อผมกลับไปอ่านกระทู้เก่า ๆ ที่เคยตั้ง และร่วมกันเชียร์กับแฟน ๆ วอลเลย์บอลชายในตอนนั้นเริ่มมีแสงสว่างเข้ามา
และเริ่มหัวเราะได้อีกครั้งหลังจากไม่ได้หัวเราะมานาน ซึ่งในกระทู้เก่า ๆ นั้นเยียวยาผมได้ดีเลยทีเดียว
ผมได้ค้นพบว่าตอนนี้สิ่งเดียวที่ช่วยเยียวยาและดึงชีวิตผมไว้ก็คือการได้ดูและเชียร์วอลเลย์บอลไปกับแฟน ๆ ทีมชาย
และผมตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตต่อจากนี้ไปเพื่อดูวอลเลย์บอลตามข่าววอลเลย์บอล และเชียร์วอลเลย์บอลต่อไป
สุดท้ายนี้ผมเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังต่อสู้กับโรคนี้ ก้าวผ่านมันไปด้วยกันนะครับ หาความสุขของคุณให้เจอ
แล้วมาเดินผ่านโลกนี้ไปด้วยกันนะครับ เป็นกำลังใจให้ จากคนที่กำลังเป็นโรคซึมเศร้าคนนึง
[เรื่องเล่าจากคนเป็นโรคซึมเศร้า] เมื่อการดูวอลเลย์บอลและเชียร์วอลเลย์บอลเป็นความสุขเดียวที่ยังคงเหลืออยู่ในตอนนี้