ไม่เข้าใจตัวเอง เวลาที่ถูกคนซ้ำเติม หรือพูดเยียดย้ำใส่ เราจะกลายเป็นคนละคน ซึ่งตอนที่เราเป็น เราไม่ค่อยได้รู้สึกตัว คนรอบข้างที่ช่วยเขาบอกให้เรารู้ ว่าเราจิกหัวตัวเอง เราดึงผม ร้องไห้ และพูดคำว่า กลัว ไม่เอาแล้ว ไม่ไป ไม่อยากไป เหมือนคนบ้าที่สติแตก ปลอบยังไงก็ไม่ให้ นอกจากร้องไห้จนเหนื่อยและสลบไปเอง
มันคงเกิดมาจากที่เรามีครอบครัวไม่สมบูรณ์แบบ ตั้งแต่พ่อเราเสียไป แม่เราก็ไม่เหมือนเดิม
แม่ตีเรา แม่ด่าเรา เวลาแม่เครียด แม่พยามพูดจะฆ่าเราทุกครั้ง แม่โกรธพี่ชาย ( คนละพ่อ ) แต่แม่ทำอะไรไม่ได้ แม่ก็มาลงที่เรา ผิดถูกอยู่ที่ตัวเรา ถูกกดดัน ถูกทำร้าย จากที่แม่เป็นคนที่รักเรามาก่อน แต่ตอนนี้แม่กลายเป็นคนที่ไม่เห็นเราเป็นลูก โยนข้าวของเสื้อผ้าไล่เราออกจากบ้าน ตอนนี้เราไม่ได้อยู่กับแม่แล้ว แม่ดูมีความสุขมากเลย เราคิดถึงพ่อมาก เราอยากไปอยู่กับพ่อ ตอนนี้ในชีวิตเราไม่เหลือใครแล้ว เราตัวคนเดียว เราเหนื่อย เราท้อ เราไม่อยากทน สิ่งที่เราเป็น เราเป็นจริงๆหรือเราแสดง ใครๆก็หาว่าเราเล่นละคร เราไม่ได้เป็นอะไร แค่เรียกร้องความสนใจ ขาดความอบอุ่น เหนื่อยพอแล้ว
เราไม่รู้ว่าโลกมันไม่น่าอยู่ หรือว่าตัวเราเองที่ไม่น่าอยู่บนโลกใบนี้