Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 260 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 260 การกลับมาของรุย
แม่ฮินะ : ลูกรู้ไหม แม่ไม่ว่าอะไรหรอกถ้าทั้ง2คนจะอยู่ด้วยกัน
ฮินะ : พูดอะไรออกมาน่ะแม่ ทำไมถึงมาบอกตอนนี้
แม่ฮินะ : แม่ขอโทษ มันอาจจะดูแปลกๆ ก็แค่ แม่ได้คิดทบทวนเรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้ว มันอาจ เป็นเรื่องที่ผิดก็ได้ที่แยกลูกทั้ง2ออกจากัน ตอนที่ลูกเป็นครูและนักเรียนนั้น แม่ไม่สามารถยอมรับเรื่องนั้นได้ แต่แม่คิดว่าแม่น่าจะยอมรับเรื่องนี่ได้แล้ว หลังจากคิดมานาน แม่จะอนุญาตให้ลูกทั้ง2คนแต่งงานกันได้ แม่อดคิดไม่ได้ว่านัตสึโอะคุงช่วยลูกจากการโดนทำร้ายและวิธีที่ลูกสนับสนุนให้เขากลับมาเป็นนักเขียนอีก แม่ไม่ว่าอะไร ถ้าลูกจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับนัตสึโอะคุง
ฮินะ : เดี๋ยวก่อนนะแม่ แม่ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้นเลย เรื่องของเรามันผ่านไปแล้ว
แม่ฮินะ : แต่ว่า
ฮินะ : ฉันสบายดี เรื่องมันซับซ้อนนะ ใช่ เรื่องมันซับซ้อนมากๆ อย่าไปรื้อฟื้นมันดีกว่า
แม่ฮินะ : โอ้ !
ฮินะ : ฉันแค่...เรา3คน นัตสึโอะ รุย และฉัน มันเป็นสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อนมากๆน่ะ แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ แม่อย่าตกใจมากนะ โอเครนะ
แม่ฮินะ : แน่นอน เดี๋ยวนะ เรื่องใหญ่ที่จะเกิดขึ้น หมายถึงอะไร ?
ฮินะ : ไม่มีอะไร ฉันแค่หมายถึง แม่ไม่สามารถรู้ได้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง
ตัดฉากมาที่นิวยอร์ค
ผู้จัดการร้าน : ตอนนี้เพื่อนชาวญี่ปุ่นของเรา เสร็จสิ้นการฝึกแล้ว ชนแก้ว ฉันรู้ว่าเธอเคยมีปัญหา แค่ตอนนี้มันหมดไปแล้ว
รุย : ใช่
ผู้จัดการร้าน : เธอสบายดีใช่ไหม ? you cooking told me all i needed to know....about whether it was worth you coming here.(่อ่านไม่ออก)
ทักษะการทำอาหารของเธอเติบโตขึ้นอย่างมาก มันเป็นแรงบันดาลใจของทุกคนเลยนะ ฉันมั่นใตว่าเธอจะต้องเป็นเชฟมืออาชีตที่ยอดเยี่ยมมากๆหลังจากนี้ฉันหวังว่าเธอจะคิดค้นอาหารใหม่ๆออกมาได้นะ
รุย : ขอบคุณมากๆค่ะ อีธาน ขอโทษนะ ฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณเลย ฉันได้ยินมาจากดาเนียลล่าแล้ว คุณเป็นคนแรกที่พูดเรื่องเบ็น ซึ่งคนอื่นยังไม่กล้าพูด ขอบคุณ
อีธาน : โอ้ ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันแค่พูดความจริงเท่านั้น
รุย : ฉันว่ามันต้องมช้ความกล้าหาญมากเลยนะ
เพื่อนอีธาน : ใช่ กล้าหาญจริงๆ เฮ้ อีธาน ไม่มีของเล็กๆน้อยให้รุยหรือไง
อีธาน : หุบปากซะเจ้าบ้า
ดาเนียลล่า : ฉันไม่ได้บอกหรือไงว่ารุยจะกลับญี่ปุ่นแล้วตอนนี้เธอก็ท้องอยู่ด้วยนะ
อีธาน : เธอไม่ได้บอกอะไรฉันเลย
รุย : เธอเห็นดาเนียลล่าบ้างไหม ฉันจะกลับบ้านกับเธอ แต่เธอไม่พอใจมากๆ
ผู้หญิงคนหนึ่ง : เธอออกไปซักพักหนึ่งแล้ว
รุย : กลับมาแล้ว
ดาเนียลล่า : รุย นี่เป็นงานเลี้ยงอำลาของเธอ ยินดีด้วยนะ อย่าเป็นลมนะ
รุย : ถึงว่าพวกเธอออกจากงานเลี้ยงมาเร็วจัง
ดาเนียลล่า : เซอร์ไฟรส์
รุย : นั้นคุณใส่วิกอยู่หรา
เพื่อนรุย : ฉันซื้อมาเพื่อปาตี้เลยนะ
ดาเนียลล่า : มาทางนี้ ฉันเตรียมอาหารไว้แล้ว นี่ก็เพื่อรุย ฉันเตรียมไว้แบบลับๆเลยนะ
รุย : ว้าว
ดาเนียลล่า : เธอไม่ได้กินอาหารที่นั้นใช่ไหม ฉันทำอาหารสำหรับคุณและลูกด้วยนะ
เพื่อนรุย : พวกเรามีน้ำองุ่นแทนไวน์ด้วยนะ
รุย : ขอบคุณ ฉันมีความสุขมากๆเลย
ดาเนียลล่า : save the waterworks for later!(อ่านไม่ออก) เรามีช่วงเวลาดีแล้ว มากินกันดีกว่า เขาพยายามที่จะไม่ดิ่มแล้วนะ แต่ก็ดื่มจนหลับไปแล้ว
รุย : ไม่เป็นไรหรอก เขางดดื่มแล้วนิ แค่ครั้งเดียวไม่เป็นอะไรหรอก ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ อาหารทั้งหมดอร่อยมากเลย
ดาเนียลล่า : ไม่เป็นไร ฉันมีเรื่องที่จะขอโทษคุณ ถุงยางที่เธอใช้น่ะ มันมีข้อบกพร่อง ฉันลืมทิ้งน่ะ
รุย : หืม !?
ดาเนียลล่า : ความคิดของฉันมันแย่จริงๆ ฉันตั้งใจจะทิ้งแล้วจริงๆนะ
รุย : ไม่เป็นไร ฉันผิดเองแหละที่ใช้ไปโดยไม่ได้ถามเธอก่อน
ดาเนียลล่า : ขอโทษ ถ้าฉันโยนทิ้งไปก็ไม่มีอะไรแล้วแท้ๆ
รุย : นอกเหนือจากนี้ ฉันคิดว่านี่คือโชคชะตามากกว่า อย่างไรก็ตาม ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ ฉันดีใจมากที่คุณเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน เกิดเรื่องมากมาบขึ้นที่นี้ ฉันได้คุณช่วยไว้ทั้งหมด คุณใจดี คุณเข้มแข็ง ฉันไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี ขอบคุณนะ
ดาเนียลล่า : ฉันรักเธอ ฉันรักเธอนะ รุย ฉันจะไม่มีวันลืมเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน!
รุย : ฉันก็จะไม่ลืมตุณเหมือนกัน แม้จะมีมหาสมุทรจขวางเราไว้ก็ตาม
ตัดฉากมาที่สามบินนาริตะ
นัตสึโอะ : รุย ยินดีต้อนรับกลับ (พยายามกอดรุย แต่รุยหลบทัน) ทำไม ทำไมล่ะ
รุย : ฉันแค่อยากรู้สึกเหมือนกอดดาเนียลล่าอยู่ตลอดน่ะ
นัตสึโอะ : หืม !?
รุย : ฉันรอไม่ไหวที่จะได้เจอกันอีก นัตสึโอะ ฉันกลับมาแล้ว แล้วทั้งคู่ก็จูบกัน
นัตสึโอะ : ยินดีต้อนรับกลับนะ แล้วทั้งคู่ก็นั่งรถบัสกลับบ้าน
รุย : เมื่อไหร่ที่เราจพบอกทุกคนล่ะ
นัตสึโอะ : อืม นั้นสิ ฉันว่าจะบอกเร็วๆนี้แหละ เพราะร่างกายเธอต้องเปลี่ยนไปแน่นอน(หมายถึงท้องมันจะป่องจึ้นมาเรื่อยๆ)
รุย : นี่ นัตสึโอะ นายตัดสินใจแล้วรึยัง ว่าจะทำอะไรในตอนนี้
นัตสึโอะ : อืม ฉันว่าฉันยังไม่อยากลิกเรียนมหาวิทยาลัย พ่อพยายามส่งฉันไปเรียนที่นั้นด้วยกำลังทั้งหมดเลยนะ ฉันอาจจะหยุดพักปีหรือสองปี แต่ฉันจะไม่เลิกเรียน เมื่อไหร่ที่ฉันพร้อม ฉันจะกลับไป สำหรับเงินที่คุยไว้กับคุณทัตสึทายะเขามีลูกอยู่และเขาให้ฉันทำงานเป็นนักเขียนให้เขา และฉันจะเขียนเรื่องต่อไปอย่างแน่นอน ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยฉันอาจทำงานไปด้วยและได้ดูแลลูกด้วยไง
รุย : นี่คุณคิดไว้จริงๆหรา
นัตสึโอะ : คิดว่าฉันทำไม่ได้หรือไง
ตัดฉากมาที่บ้าน ทุกคนกำลังฉลองการกลับมาของรุย แล้วรุยเข้าไปอาบน้ำและฮินะก็เข้ามาอาบด้วย
ฮินะ : เข้าไปนะ
รุย : พี่ฮินะ
ฮินะ : นานแล้วนะที่เราไม่ได้อาบน้ำด้วยกัน แค่เรา2พี่น้อง พี่เห็นเธอกินข้าวเย็น เธอกินน้อยไปหน่อยไหม
รุย : จริงๆแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจ
ฮินะ : ฮินะแกล้งรุยด้วยการใช้มือฉีดน้ำใส่หน้า แล้วบอกว่า ไม่รู้สึกอึดอัดใจบ้างหรา เธอดูต่างจากปกตินะ
รุย : นี่แน่ รุยเอาคืน ฉันรู้สึกเหนื่อยๆจัง
ฮินะ : น้ำมันเย็นนี่นะ เธอออกไปได้แล้วมั้ง
รุย : พี่ฮินะ ฉันมีเรื่องบางอย่างที่จะบอกพี่ ฉัน ฉันท้อง
>>>>>จบตอน<<<<<
อนาคตของพวกเขามาไวกว่าที่คิดไว้
ปล.เคลียร์เรื่องถุงยางได้แล้ว สรุปคือถุงยางมันมีบ้อบกพร่อง(ไม่รู้ว่าขาดหรือเป็นรู เหมือนกัน)แล้วดาเนียลล่าไม่ได้เอาไปทิ้ง แล้วรุยก็เอามาใช้ ก็เลยท้อง
ปล. แม่ฮินะใจอ่อนถึงขนาดอนุญาตให้ฮินะแต่งงานกับนัตสึโอะได้ แล้วจะใจอ่อนไหมถ้ารุยจะแต่งงานกับนัตสึโอะ
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 260 (สปอยเต็มเรื่อง)