ขออนุญาตลงต่อเนื่องเป็น ตอนที่ 3 ครับ

ตอน 3
ความคุ้นเคย!
 
“ความรู้สึกคุ้นเคยอาจเกิดจาก
การที่เราสองคนสามารถจดจำกันและกันได้
จากการพบเจอเมื่อครั้งเก่าก่อน”
 
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวที่ผมอยากรู้จักอย่างที่สุดกล่าวทักทาย
 
ผมกล่าวทักทายกลับ ด้วยหัวใจที่ตื่นระรัวมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
จากนั้นก็เริ่มแนะนำตัวเอง ซึ่งดูเหมือนเธอจะไม่แปลกใจอะไรมากนัก ฟังโดยไม่พูดอะไรตอบ คงคาดเดาได้ว่าเดี๋ยวผมจะต้องโทรหาอย่างแน่นอน ก็ให้เบอร์โทร.ไปแล้วนี่ ปฏิกิริยาที่นิ่งและน้ำเสียงราบเรียบของเธอ ทำให้ผมอดกังวลใจไม่ได้ ว่าเธอคิดอะไรอยู่ระหว่างที่เราคุยกัน
 
ผมบอกเธอไปตามตรงว่าอยากรู้จักเธอ และหลังจากที่พูดคุยเรื่องทั่วไปกันสักครู่น้ำเสียงของเธอก็เปลี่ยนแปลงเป็นอ่อนโยนมากขึ้น จากนั้นผมก็ถามถึงอาการป่วยของเธอ ซึ่งก็ทำให้เธอตกใจไม่ใช่น้อย ว่าผมรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร และก่อนวางสายผมได้แสดงความห่วงใยด้วยการบอกกับเธอว่า หากทำงานไม่ไหว ผมยินดีที่จะขับรถไปรับเพื่อพาเธอกลับบ้าน
          เธอปฏิเสธอย่างอ่อนน้อม บอกเพียงว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแค่พักผ่อนน้อยเท่านั้นเอง
 
          เราทั้งสองต่างไม่รู้เลยว่า การพูดคุยกันเพียงเวลาสั้นๆ กลับได้สร้างความประทับใจให้กันและกันเป็นอย่างมาก โดยในความประทับใจนั้นได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว โดยที่เราทั้งคู่ไม่ทันรู้ตัว
          เรื่องราวทุกอย่างได้เริ่มต้นขึ้นแล้วนับจากนี้ไป!
 
          ผมมารู้ในภายหลังว่า วันนั้นเธอรอโทรศัพท์ของผมอย่างใจจดใจจ่อ แทบไม่เป็นอันทำงาน ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอคิดว่าเมื่อผมได้เบอร์โทร.แล้วในช่วงเช้า ก็คงจะรีบโทร.หาโดยทันที แต่แล้วก็ไม่เป็นอย่างนั้น โทรศัพท์ในมือเธอกลับเงียบ ไม่มีสายเรียกจากชายที่เธอกำลังรอคอย
          เธอพยายามถามตัวเองว่า เกิดอะไรขึ้น ทำไม่ต้องรอให้เบอร์โทร.กับผมด้วย ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เธอยอมให้เบอร์โทร.ด้วยความยินดี แต่สิ่งที่น่าแปลกใจอย่างที่สุดก็คงเป็นเรื่องที่ว่า เธอรอให้ผมโทรหา
 
          ค่ำคืนวันเดียวกัน เธอโทรหาผมอีกครั้ง เราได้คุยกันอย่างจริงจัง ต่างคนต่างเล่าเรื่องราวของตนเองให้อีกฝ่ายหนึ่งฟังอย่างสนุกสนาน ราวกับว่าเราได้รู้จักกันมานาน สนิทสนมกันอย่างรวดเร็วอย่างบอกไม่ถูก ปกติเรื่องพรหมลิขิตหรือปาฎิหาริย์ผมก็ไม่ค่อยเชื่อมากนัก คิดว่าคงไม่แต่เพียงในนิยาย ส่วนเธอนะเหรอ ยิ่งไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้เลย และผมก็ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ควรจะเรียกว่าอะไร เธอไม่เคยเห็นผมมาก่อน ส่วนผมได้เจอเธอเพียงแค่ครั้งเดียว
          อายุของเราห่างกันพอสมควรเกือบสิบปี เธอเพียงแค่อายุยี่สิบต้นๆ เท่านั้น การพูดคุยของเราใช้เวลายาวนานหลายชั่วโมงจนดึกดื่น ความรู้สึกนั้นคุ้นเคยอย่างประหลาด ก่อให้เกิดคามไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกัน จนทำให้การพูดคุยที่ยาวนานของค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยความสุข และลงเอยด้วย การตกลงคบหากันในฐานะ “แฟน”
          เพียงวันแรกที่เราได้คุยกันเท่านั้น!
 
          และด้วยการตัดสินใจอันรวดเร็วของเราทั้งคู่ ต่างก็ไม่รู้เลยว่ามีบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นมากมายรอเราอยู่นับจากนี้ไป
 
ขอบคุณครับสำหรับการติดตาม
by พรนับพัน
 
หนังสือ บันทึกลับ เมื่อแฟนผม... ต้องมนตร์ดำ
โดย พรนับพัน
จาก สำนักพิมพ์คุณหนูชูใจ
facebook page : สำนักพิมพ์ คุณหนูชูใจ
ฝากกด ถูกใจ & แชร์ ให้ด้วยนะครับ
เปิดให้พรีออเดอร์แล้วนะครับ หนังสือไม่มีวางจำหน่ายตามร้านหนังสือทั่วไป
 
บันทึกลับ เมื่อแฟนผม... ต้องมนตร์ดำ
เป็นบันทึกเรื่องราวน่าพิศวงที่เกิดขึ้นจริง ในช่วงระยะเวลาเริ่มต้นและจบลงภายในเวลาหนึ่งปี เรื่องราวไม่น่าเชื่อหลายๆ เรื่องเกิดขึ้นตลอดเวลา เชื่อมโยงอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เข้ากับคำว่า “มนตร์ดำ” อย่างลงตัว เป็นช่วงเวลาหนึ่งปีที่ทั้งสุขและทุกข์ทนไปพร้อมกัน และเรื่องราวทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป สำหรับบุคคลต่างๆ ผมต้องขอสงวนชื่อเอาไว้ทั้งหมด เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด